انس با صحیفه سجادیه
‏3 ✳️ در آيات قرآن آن چنان گسترده است كه آوردن تمام آيات مربوط به آن و توضيح و تفسيرش از حوصله اين قسمت خارج است، ولى براى نمونه آياتى ذكر مى‏شود: إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَانُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا وَلَقَدْ عَفَا اللّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ» «آل عمران 155» قطعاً كسانى از شما روزى كه [در نبرد احد] كه دو گروه [مؤمن و مشرك‏] با هم روياروى شدند، به دشمن پشت كردند، جز اين نيست كه شيطان آنان را به سبب برخى از گناهانى كه مرتكب شده بودند لغزانيد، و يقيناً خدا از آنان در گذشت؛ زيرا خدا بسيار آمرزنده و بردبار است. حضرت محبوب اگر اراده كند و بخواهد از گناه بگذرد گرچه گناه بزرگى چون فرار از جنگ در روز باشد مى‏گذرد و عفوش را به جاى متوجّه گنهكار مى‏كند. بنى اسرائيل در زمان حضرت موسى در آزار و اذيّت نسبت به آنحضرت بيداد كردند و به گناهان زيادى آلوده شدند، ولى حضرت حق از جهت اتمام حجّت، از آنان درگذشت. ثُمَّ عَفَوْنَا عَنْكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ» «بقره 52» سپس بعد از آن [كار زشت‏] از [گناه‏] شما درگذشتيم، تا سپاس‏گزارى كنيد. وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُوا عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ» «شوری 25» و اوست كه توبه را از بندگانش مى‏پذيرد و از گناهان درمى‏گذرد و آنچه را انجام مى‏دهيد، مى‏داند. حضرت حق حسنه بعد از سيّئة و پاكى بعد از آلودگى و طاعت پس از معصيت را از باب فضل و سعه رحمتش موجب غفران و آمرزش گناه قرار داده، روى اين حساب بر ماست كه دفتر خود را از حسنات پركنيم تا باعث پاك شدن سيّئات ما گردد. وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفاً مِنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ ذلِكَ ذِكْرَى‏ لِلذَّاكِرِينَ» «هود 114» و نماز را در دو طرف روز و ساعات نخستين شب برپا دار كه يقيناً نيكى‏ها، بدى‏ها را از ميان مى‏برند، اين براى يادكنندگان تذكّر و ياد آورى است. إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحاً فَأُولئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً» «فرقان 70» مگر آنان كه توبه كنند و ايمان آورند و كار شايسته انجام دهند كه خدا بدى‏هايشان را به خوبى‏ها تبديل مى‏كند؛ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. إلّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْناً بَعْدَ سُوءٍ فَإنّى غَفُورٌ رَحيمٌ» «نمل 11» مگر كسى كه ستم كند [كه او بايد بترسد]؛ ولى زمانى كه پس از بدى نيكى را [كه ايمان و كار شايسته است‏] جايگزين آن نمايد [از عذاب من در امان است و نبايد بترسد]؛ زيرا من بسيار آمرزنده و مهربانم. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 302 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
70 مشاهده