#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_14
#دعای_چهاردهم_صحیفه_سجادیه
#دعا_چهاردهم_6
#خدایا_ستمگر_را_از_ستمگری_بازدار
❇️ ادب بندگى و بنده نوازى در اين است كه بنده پيوسته خداوند كريم را از هر گونه عيب و نقصى دور بداند و در هر كمال، تنها او را عنصر موثّر و فيّاض بشناسد پس كمالات و ارزشها را به سوى حق بداند و تقصيرها و خطاكارى را به خود نسبت دهد.
امام سجّاد عليه السلام از ديدگاه برتر از بشر عادى؛ ظلم ديگران را ناديده گرفته است ولى به حال آن ستمگر خفته دل نگران است و از خداوند خواسته كه او را از ستمگرى باز دارد؛ زيرا قدرت بخشيدن به ستمكار سبب ستم پيشگى در بين انسانها مىشود و هر انسانى با به دست آوردن اسلحه قدرت و توانايى نظامى به خود اجازه تجاوز و ستمگرى مىدهد و جنايات بشرى كه در طول تاريخ اتفاق افتاده است در اثر اين احساس قدرت پوشالى است.
معناى رويارويى با ستمكار، ستم كردن در حق او نيست؛ زيرا در اين صورت ستم ديگرى پديد مىآيد. انسان عدالت پيشه كسى است كه با دشمن خود جانب انصاف و عدالت را نگه دارد، چنانكه رفتار و منش اميرمؤمنان على عليه السلام در برابر دشمنانى مانند معاويه بر همين اصل بوده است؛ همچنين قاتل خود ابن ملجم را نيز از چشمه عدالت بىبهره نفرمود و به فرزند بزرگوارش امام حسن مجتبى عليه السلام سفارش فرمود:
فرزندم چنانچه من زنده ماندم، خود بهتر مىدانم با ابن ملجم چه كنم، ولى اگر زنده نماندم و شما خواستيد او را مجازات كنيد حق نداريد او را قطعه قطعه كنيد، او يك ضربه شمشير بر من وارد ساخته است شما نيز يك ضربه بر او وارد سازيد و در صورتى كه با آن ضربه هلاك نشد، حق زدن ضربه ديگر را به او نداريد. و تا هنگامى كه او را قصاص نكردهايد از همان خواركى كه به من مىدهيد به او نيز بخورانيد.
مؤمن وارسته كه از خويش فانى گشته و چيزى را از خود نمىداند و دست و زبان و قدرت و غضب و انتقام همگى را از خدا و براى خدا مىداند، هرگز به خود اجازه نمىدهد از ابزار قدرت به غير از راه حق و حقيقت و برپايى عدالت و پاكى و تقوا در جامعه بهره ببرد. بر اين پايه معصومان عليهم السلام آن جا كه پاى شخص و مسائل خصوصى در ميان بوده و درباره ستم و ستمكار به صبر و بردبارى و گذشت دعوت مىنمودهاند ولى هر جا كه پاى حقوق ديگران به ميان مىآمد مانند اين كه جان و مال و ناموس مسلمانان به خطر مىافتاد يا خانه و كاشانه و جامعه و مرزهاى كشور مورد تجاوز قرار مىگرفت، هرگز در برابر اين گونه موارد سكوت نمىكردهاند، بلكه در برابر آنان تا سر حد جان هم ايستادگى مىكرده و پيروانشان را نيز به مبارزه با ستم و ريشه كن كردن آن تشويق مىنمودند. بنابراين خداوند هم از اصل ستمكارى و ستمپذيرى بيزارى جسته است و مىفرمايد:
وَ لَاتَرْكَنُواْ إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ مَا لَكُم مّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَآءَ ثُمَّ لَاتُنصَرُونَ» «هود113»
و به كسانى كه [به آيات خدا، پيامبر و مردم مؤمن] ستم كردهاند، تمايل و اطمينان نداشته باشيد و تكيه مكنيد كه آتش [دوزخ] به شما خواهد رسيد ودر آن حال شما را جز خدا هيچ سرپرستى نيست، سپس يارى نمىشويد.
پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله و معصومان ديگر بر پرهيز از ستم به خودىها، سفارش بسيار كردهاند.
👈ادامه دارد ...
✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج7 ، ص: 102
#چهاردهم
◀️کانال انس با
#صحیفه_سجادیه
🆔
@sahife2