شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_14 16 ❇️ بازيچه گرفتن وحى و تمسخر به خبر انبياى الهى است: مَا يَأْتِيهِم مِن ذِكْرٍ مِن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ* لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ» «انبیاء 2» هيچ يادآورى و پند تازه‏اى از سوى پروردگارشان براى آنان نمى‏آيد مگر آن كه آن را مى‏شنوند و در حالى كه سرگرم بازى هستند [آن را مسخره‏مى‏كنند.]* دل‏هايشان [به امور مادى، خوشگذرانى و معصيت‏] مشغول است؛ و آنان كه ستم‏پيشه‏اند رازگويى خود را پنهان داشتند [و گفتند:] آيا اين پيامبر جز اين است كه بشرى مانند شماست؟ آيا شما با چشم باز وشناخت وآگاهى به سوى سِحر مى‏رويد؟! كلمه ذكر در آيه فوق اشاره به هر سخن بيدار كننده است و تعبير به «مُحْدَث» « تازه و جديد » اشاره به اين است كه كتب آسمانى يكى پس از ديگرى نازل مى‏گردد و سوره‏هاى قرآن و آيات آن هر كدام محتواى تازه و نوى دارد كه از طرق مختلف براى نفوذ در دل‏هاى غافلان وارد مى‏شود، اما چه سود براى كسانى كه همه اينها را به شوخى مى‏گيرند. گويا آنها از تازه‏ها وحشت دارند، با همان خرافات قديمى كه از نياكان خود به ارث برده‏اند دل خوش كرده، گويى پيمان جاودانه بسته‏اند كه با هر حقيقت تازه‏اى مخالفت كنند، در حالى كه اساس قانون تكامل بر اين است كه هر روز انسان با مسائل تازه و نوينى مواجه مى‏سازد. باز براى تأكيد بيشتر مى‏گويد: آنها در حالى هستند كه دل‏هايشان در لهو و بى‏خبرى فرو رفته است؛ زيرا آنها از نظر ظاهر، همه مسائل جدى را لعب و بازى و شوخى مى‏پندارند و از نظر باطن، گرفتار لهو و اشتغال فكر به مسائل بى ارزش و غافل كننده هستند و طبيعى است چنين كسانى هرگز راه سعادت را نخواهند يافت. بعد به گوشه‏اى از نقشه‏هاى شيطانى آنها اشاره كرده مى‏فرمايد: اين ستمگران گفتگوهاى درگوشى خود را كه براى توطئه انجام مى‏دهند، پنهان مى‏دارند و مى‏گويند: اين پيغمبر يك بشر عادى همچون شماست، حال كه او يك بشر عادى بيش نيست لابد اين كارهاى خارق العاده او و نفوذ سخنش چيزى جز سحر نمى‏تواند باشد، آيا شما به سراغ سحر مى‏رويد با اين كه مى‏بينيد؟ 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 136 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2