✳️ براى گرويدن به آئين و پنج شرط ضرورى بود: توبه بصدق، و ترك علائق و اشغال دنيوى، و دل با زبان راست داشتن، و اقتداى درست به‏ بزرگان فتوت كسى كه بدين شرائط عمل مى‏كرد، او را داوطلب فتوت مى‏ناميدند. مير سيد على همدانى در رساله فتوتيه خود شرائط و آداب «فتى» (و به اصطلاح خود او «اخى») را به اين‏گونه برمى‏شمارد: اى عزيز ! اخى ( و صاحب فتوت ) بايد كه به موصوف بود و بخصائل پسنديده‏ آراسته باشد. با پيران به حرمت باشد با جوانان به نصيحت، با طفلان به شفقت، با ضعيفان به رحمت، با درويشان به بذل و سخاوت، با علماء بتوقير و حشمت، با ظالمان به عداوت، با فاجران به اهانت، با خلق باحسان و مروت، با حق بتضرع و استكانت، با نفس به جنگ، با خلق بصلح، با هوا به مخالفت، با شيطان به محاربت، بر جفاى خلق متحمل، در مقابل اعداء حليم، در وقت مصائب صابر، در حالت رجا شاكر، بعيوب نفس خود عارف، از ذكر عيوب خلق ساكت، اندوه و مصيبت خلق را كاره، بتقديرات قضاى ازلى راضى، از بدعت و هوا دور، قدم در شريعت راسخ، نفس در طريقت ثابت، از مواضع تهمت محترز، بر علم نجات حريص، از اهل غفلت متنفر، در سفر مصاحبان را به طاعت معاون، بر جماعت مواظب، زيردستان را ناصح، به اندك دنيا قانع، در احوال و اهوال آخرت متفكر، از افعال و اقوال خود خائف، از فضيحت و رسوائى قيامت ترسان و بفضل و عنايت ديان اميدوار 📚 احوال و آثار مير سيد على همدانى(شش رساله)، رساله فتوتيه (احوال و آثار مير سيد على همدانى)، ص: 282‏ 🆔 @sahife2