#آیات_فاطمی سلام الله علیها 🔹{وَاِمّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوها فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَیْسُورًا}اسرا/۲۸ و اگر از ايشان، در طلب رحمتى از پروردگارت كه در آن اميد بسته اى، رويگردان شدى، پس با آنان به خوشى سخن بگو. كِتَابُ الشِّيرَازِيِّ: أَنَّهَا لَمَّا ذَكَرَتْ حَالَهَا وَ سَأَلَتْ جَارِيَةً، بَكَى رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم)، فَقَالَ: يَا فَاطِمَةُ! وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ! إِنَّ فِي الْمَسْجِدِ أَرْبَعَمِائَةِ رَجُلٍ مَا لَهُمْ طَعَامٌ وَ لَا ثِيَابٌ، وَ لَوْ لَا خَشْيَتِي خَصْلَةً لَأَعْطَيْتُكِ مَا سَأَلْتِ، يَا فَاطِمَةُ! إِنِّي لَا أُرِيدُ أَنْ يَنْفَكَّ عَنْكِ أَجْرُكِ إِلَى الْجَارِيَةِ وَ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يَخْصِمَكِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ (علیه السلام) يَوْمَ الْقِيَامَةِ بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا طَلَبَ حَقَّهُ مِنْكِ، ثُمَّ عَلَّمَهَا صَلَاةَ التَّسْبِيحِ. فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (علیه السلام): مَضَيْتِ تُرِيدِينَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) الدُّنْيَا، فَأَعْطَانَا اللَّهُ ثَوَابَ الْآخِرَةِ، قَالَ: قَالَ أَبُو هُرَيْرَةَ: فَلَمَّا خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) مِنْ عِنْدِ فَاطِمَةَ (علیها السلام) أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ: «وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوها»، يَعْنِي عَنْ قَرَابَتِكَ وَ ابْنَتِكَ فَاطِمَةَ، ابْتِغَاءَ مَرْضَاةِ اللَّهِ، يَعْنِي طَلَبَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ، يَعْنِي رِزْقاً مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوهَا، «فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَيْسُوراً»، يَعْنِي قَوْلًا حَسَناً، فَلَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ أَنْفَذَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) جَارِيَةً إِلَيْهَا لِلْخِدْمَةِ وَ سَمَّاهَا فِضَّةَ. از کتاب شیرازی نقل است: هنگامی که حضرت فاطمه (علیها السلام) شرح حال خود را برای پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) تعریف کردند، و از آن حضرت کنیزی درخواست نمودند، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) گریه کردند و فرمودند: ا ی فاطمه! قسم به آن خدایی که به حقیقت مرا به پیامبری مبعوث نمود! چهارصد مرد فقیر در این مسجد هستند که نه غذا دارند و نه لباس، و اگر من از یک خصلتی نمی ترسیدم، قطعاً آنچه که می‌خواستی را به تو عطا می‌کردم. ای فاطمه! من نمی خواهم که اجر و پاداش تو نصیب یک کنیز شود، و همانا من می‌ترسم که روز قیامت علی بن ابی طالب (علیه السلام)، در محضر خداوند، حقّش را از تو مطالبه نماید، سپس پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) تسبیحات آن بانو را تعلیم نمودند. آنگاه حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) فرمودند: شما رفتید از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) حاجت دنیوی طلب نمودید، ولی خداوند ثواب اخروی را به ما عطا فرمود. ابو هُریره گفت: وقتی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از نزد حضرت فاطمه (علیها السلام) بیرون آمدند، خداوند این آیه را بر رسولش نازل فرمود: «وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوها»، منظور از رحمت پروردگار در اين آيه همان چیزی است كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به خاطر آن به دخترشان پاسخ منفى دادند، پس خداوند فرمود: با ایشان به نیکوئی سخن بگوی، وقتی اين آيه نازل شد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) كنيزى را براى خدمت به حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) به خانۀ آن حضرت، فرستادند كه نامش را فضّه گذاشتند. 📚بحار الأنوار، ج ۴۳، ص۸۵، ذیل ح۸؛ البرهان في تفسير القرآن، ج ۳، ص۶۰۳، ح۱؛ تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج ۷، ص۳۹۵؛ تفسير نور الثقلين، ج ۳، ص۱۵۷، ح۱۷۴؛ مناقب آل أبي طالب (علیهم السلام) (لابن شهرآشوب)، ج ۳، ص۳۴۱. کانال "صحیفه فاطمیه" سلام الله علیها https://eitaa.com/joinchat/2268332106C5fd4ea9b05