#متن‌_را‌_همراه‌_با_موسیقی‌_بخوانید نور آبی و قرمز لایتر خودرو فضای تاریک خیابان را روشن میکند، ماشین های عبوری را که پشت بیسیم اعلام میکنند با تابلوی ایست توی تور نگه میداریم و بعد از بازرسی به خارج از تور به سمت خیابان هدایت میکنیم، تقریبا ساعت های آخر ماموریت هست.چهرهْ زن پشت شبکه اعلام میکند: ماشین پژو به شماره شهربانی ۶۴الف۴۶۶ ایران ۱۱ دو نفر از نیرو ها ماشین رو به کناری هدایت میکنند، احمد که از بچه های کادر سازمان هست برای چک کردن مدارک سمت راننده میرود و نفر دوم هم با کمی فاصله از ماشین برای کنترل وضعیت می ایستد، چند دقیقه ای میگذرد که ناگهان ماشین با سرعت دنده عقب میگیرد، و از کنار بچه ها میگذرد، و با تمام سرعت به سمت جلو فرار میکند. احمد که برای چک کردن مدارک کنار شیشه ی سمت راننده ایستاده بود ،یاحسین بلندی میکشد و روی زمین می افتد، اولین نفر خودم را میرسانم بالای سرش ، ضربات متعدد چاقو تمام شکمش را دریده، - احمد احمد بیسیم را از کمرم در می آورم و فریاد میزنم: - ماشین پژو رو تعقیب کنید ، وضعیت ۱۰-۱۳ تکرار میکنم ۱۰-۱۳ صدای آژیر ماشینِ تعقیب، بلند میشود و پشت سرش همراه دو موتور پژو را تعقیب میکنند - مجید دو- ستاد ، سریع آمبولانس اعزام کنید بعد از ده دقیقه آمبولانس آژیرکشان نمایان میشود،احمد را با احتیاط روی تخت داخل اتاقک آمبولانس می گذاریم . - اگه من مُردم مدیونید بیاید بالای سرم الکی فیس فیس کنید سرفه میکند و لخته های خون روی لباس نظامی اش میریزد، مامور اورژانس با دستمال دهانش را تمیز میکند و با دست اشاره میکند که حرف نزند - آره خدا وکیلی بیاید فاتحه بخونید با تشر میگویم: میشه دهنت رو ببندی احمد؟ نزار قبل از شهادتت خودم بکشمت! چشم هایم را میبندم، صدای آژیر آمبولانس به صورت ممتد توی گوشم میپیچد، توی خط ویژه خیابان انقلاب هستیم و با نهایت سرعتی که میشود به سمت نزدیک ترین بیمارستان حرکت میکنیم. - مجید یک، مجید دو صدای بیسیم باعث میشه ناخودآگاه دست به کمر ببرم، بیسیم رو جلوی صورتم قرار میدم ،شاسی رو نگه میدارم :مجید دو 10-1 - برادر اعلام موقعیت - توی خط ویژه به سمت بیمارستان مثبت میشیم - وضعیت مجروح ؟ - هنوز زنده است متاسفانه این را که میگویم گوشه ی لب های خونی احمد لبخند می نشیند + وضعیت رو لحظه به لحظه به ستاد گزارش کنید ، تمام - یاعلی چشم به احمد میدوزم ، چشمانش را بسته و زیر لب ذکر میگوید - این دم آخری فرشته ها رو مشغول نکن قربونت + حرف نزن بابا دارم میگم حوری ها رو آماده کنن که دارم میام - تو کی میخوای آدم بشی بچه ؟ + وقتی خاک بشم بعد از یک ربع ماشین وارد محوطه بیمارستان میشود، مامور اورژانس و دو پرستار برای انتقال مجروح کمک میکنند، من هم کنارش می ایستم و دستانش را محکم میگیرم نگاهم را از نگاهش میدزدم، نمیخواهم چیزی بگویم، نمیخواهم چیزی هم بگوید، گرمای دستانش را که روی صورتم حس میکنم سر برمیگردانم به سمتش - نگاهت رو ازم نگیر نمیتوانم جلوی اشک هایم را بگیرم + نگاه کن ...مثل بچه ها ...داره گریه... میکنه، خانوم پرستار با گوشه ی آستین لباس اشک هایم را پاک میکنم - چیکار داری پرستار رو + میخوام... بگم ... بیاد ببرتت... بخش اطفال - از دست تو میخندم، لبخند روی لبهایش مینشیند صورتم را به صورتش میچسبانم، قطرات اشک و خون باهم ترکیب میشود.صدایم را می آورم پایین: احمد اگه تو شهید بشی من با کی برم خادمی شهدا، من با کی برم دوکوهه؟ آخ که چقدر دلم تنگ شده برای جنوب، احمد اگه تو نباشی من با کی شب های ماه رمضون برم حاج منصور ؟ با کی برم آماده باشِ ارتحال ؟ با کی سر به سر بچه های ناجا بزاریم ؟ میشنوی احمد جان؟ احمد؟ جواب نمیدهد، با فریاد پرستار را صدا میزنم؛ - احمد پاشو ! جانِ امام پاشو! پاشو بگو اینا همه خوابه ! مثل اون خواب تو دوکوهه ، پاشو رفیق ... پرستار بخش از تخت دورم میکند، می افتم کف سالن، به دیوار تکیه میدهم و به تلاش پرستارها نگاه میکنم صدای بیسیم بلند میشود: - مجید یک مجید دو ، اعلام وضعیت شاسی بیسیم را میگیرم: - وضعیت سفیدِ سفیده ! من اینجا ؛ احمد بهشت تمام...