قرآن در اين پيكار ابراز خوشبختى مى‌كند ﴿لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ﴾ كه هرگاه نيروهاى من صادقانه عليه اينان به جنگ تدافعى دست بزنند، آنها را مجبور خواهند كرد كه از سلطه‌جوئى و خودكامگى و زير پا گذاشتن تعهّدهاى خود و پايمال كردن حقوق انسان‌ها و سوء استفاده از نيروها و امكانات مردمى در مسير اهداف شوم خود دست بردارند.
۷- مدّعيان پيروى از كتاب‌هاى آسمانى (يهوديان، مسيحيان، زردشتيان) كه نه حاضر به تسليم در برابر منطق و عقلند، و نه حدود و قانون خدا را مراعات مى‌كنند، و على رغم ادّعايشان، خدا و دين حق را گردن نمى‌نهند، و زندگى و همزيستى توأم با تفاهم مسلمين را هم ردّ مى‌كنند، متجاوزانى هستند كه اسلام در برابر آنها به جنگ تدافعى متوسّل مى‌شود تا حداقل، پيمان‌هاى دو جانبه شرافتمندانه‌اى را بپذيرند:
﴿قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّىٰ يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ﴾«۱۷»
با كسانى از اهل كتاب كه به خدا و روز قيامت ايمان نمى‌آورند، و آنچه را خدا و پيامبرش حرام كرده‌اند، حرام نمى‌شمارند، و دين حق را نمى‌پذيرند، بجنگيد تا با دست خود در حالى كه [نسبت به احكام دولت اسلامى] متواضع و فروتن‌اند، جزيه بپردازند.
۸- در مواردى كه مسلمين در معرض خطر حمله و تهديدهاى جدّى قرار گرفته باشند كه اگر جلوگيرى نكنند غافلگير خواهند شد:
﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ﴾«۱۸»
اى اهل ايمان!با كافرانى كه هم‌جوار شما هستند،نبرد كنيد؛و آنان بايد درشما سرسختى و شدت يابند؛وبدانيد كه خدا با پرهيزكاران است.
۹- گروه وجبهه‌هاى درگير جنگ باديگران كه مرتكب تجاوز وظلم مى‌شوند،وجنگ افروزان و زورگويانى كه به اتّكا و قدرت بر ملّت‌ها و گروه‌هاى ديگر مى‌تازند،اسلام با اعلان جنگ به متجاوزان زورگو از حق كشورها و ملّت‌ها و گروه‌هائى كه مورد تهاجم و تجاوز قرار گرفته‌انددفاع مى‌كند:
﴿وَ إِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا ۖ فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَىٰ فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّىٰ تَفِيءَ إِلَىٰ أَمْرِ اللَّهِ ۚ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا ۖ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ﴾«۱۹»
واگر دو گروه از مؤمنان با يكديگر بجنگند ميان آنها صلح و آشتى برقرار كنيد،و اگر يكى از آن دو گروه بر ديگرى تجاوز كند،با آن گروهى كه تجاوز مى‌كند،بجنگيد تا به حكم خدا باز گردد. پس اگر بازگشت،ميانشان به عدالت و انصاف، صلح و آشتى برقرار كنيد؛و همواره دادگرى را پيشه سازيد كه خدا دادگران را دوست دارد.
در آغاز آيه گرچه اعلان جنگ در مورد دو كشور و يا دو ملّت و يا دو گروه مسلمانى كه يكى متجاوز است بيان شده،ولى كلّيت ﴿فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّىٰ تَفِيءَ إِلَىٰ أَمْرِ اللَّهِ﴾نشانگر عموميّت قانون نسبت به هرگروهى است كه در صحنه جنگ به ديگرى ستم وتجاوز روا مى‌دارد.
۱۰- در مورد تحريكات و توطئه‌ها و زمينه سازى آشوب‌هاى كلّى و اغتشاشات و ايجاد تفرقه و فتنه،كه عاملان آن متجاوز و دشمن در حال جنگ تلقّى شده‌اند،و جهاد تدافعى در مقابل آنان اجتناب‌ناپذير مى‌گردد:
﴿يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ ۖ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ ۖ وَصَدٌّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَكُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَالْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ ۗ وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا﴾«۲۰»
از تو درباره جنگ در ماه حرام مى‌پرسند. بگو: هر جنگى در آن[گناهى]بزرگ است،ولى هر نوع بازداشتن[مردم]از راه خدا و كفرورزى به او و [بازداشتن مردم از]مسجد الحرام و بيرون راندن اهلش از آن،نزد خدا بزرگ‌تر[از جنگ در ماه حرام] است؛و فتنه[شرك و بت‌پرستى]از كشتار بزرگ‌تر است.و مشركان همواره با شما مى‌جنگند تا شما را اگر بتوانند از دينتان برگردانند.
ادامه دارد...
پی نوشت ها:
(8)- جهاد از ديدگاه امام على (عليه السلام): 14
(9)- حج (22): 39- 40.
(10)- بقره (2): 190.
(11)- توبه (9): 5.
(12)- توبه (9): 5.
(13)- مائده (5): 33.
(14)- توبه (9): 13.
(15)- نساء (4): 76.
(16)- توبه (9): 12.
(17)- توبه (9): 29.
(18)- توبه (9): 123.
(19)- حجرات (49): 9.
(20)- بقره (2): 217.
#صحیفه_سجادیه
#شرح_دعای_بیست_هفتم_فراز_چهاردهم_پانزدهم
➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰
@saleheinmaryam313114🌺
➰➰➰➰🌺🌱🌼➰➰➰
اللّھمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرج