روباه پیر اصطلاحی است که ایرانیان برای توصیف بریتانیا به کار می برند. ادیب پیشاوری برای اولین بار این اصطلاح را به کار برد. این واژه بارها در جامعه، رسانه ها و روزنامه های ایران به کار می رود. روباه در فارسی و بسیاری از زبان های دیگر نمادی از شخصیت حیله گر و حیله گر است و به فردی حیله گر اطلاق می شود که کسی را در موقعیتی سخت قرار می دهد. این اصطلاح و مفهوم ضد انگلیسی آن برای اولین بار توسط سید احمد ادیب پیشاوری ( ۱۸۴۴–۱۹۳۰ ) ، فیلسوف و شاعر، در شعر ضد انگلیسی به کار رفته است. هنگامی که احمد جوان بود، پدر و بستگانش در جنگ بین انگلیس و افغانستان در سالهای ۱۸۵۷–۱۸۵۸ کشته شدند. او احساسات ضد انگلیسی داشت و اشعار زیادی با این احساس سروده بود. پیشاوری همیشه در اشعار خود انگلستان را با حیوانات به عنوان روباه پیر، زاغ شوم و افعی سمی توصیف می کرد. اصطلاح روباه پیر از آن زمان باقی مانده است. دلایل تاریخی متعددی برای لقب انگلیس به روباه پیر یا شیطان کوچک توسط ایران وجود دارد که عبارتند از: نقش مستقیم در انحراف انقلاب مشروطه ایران، کودتای ۱۹۲۱ و ۱۹۵۳ ایران، حرکت خرابکارانه در جریان ملی شدن صنعت نفت ایران و...