#فقه_حکومتی
#احادیث_فقه_حکومتی
#حفاظت 13
🔅🔅🔅
📚 13- فی الاحتجاج ؛ و بالاسناد الذی تکرر عن ابی یعقوب و ابی الحسن انهما قالا : حَضَرْنَا عِنْدَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ أَبِي الْقَائِمِ ع فَقَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ جَاءَنِي رَجُلٌ مِنْ إِخْوَانِنَا الشِّيعَةِ قَدِ امْتُحِنَ بِجُهَّالِ الْعَامَّةِ يَمْتَحِنُونَهُ فِي الْإِمَامَةِ وَ يُحَلِّفُونَهُ فَقَالَ لِي كَيْفَ أَصْنَعُ مَعَهُمْ حَتَّى أَتَخَلَّصَ مِنْهُمْ فَقُلْتُ لَهُ كَيْفَ يَقُولُونَ قَالَ يَقُولُونَ لِي أَ تَقُولُ إِنَّ فُلَاناً هُوَ الْإِمَامُ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ فَلَا بُدَّ لِي مِنْ أَنْ أَقُولَ نَعَمْ وَ إِلَّا أَثْخَنُونِي ضَرْباً فَإِذَا قُلْتُ نَعَمْ قَالُوا لِي قُلْ وَ اللَّهِ فَقُلْتُ لَهُ قُلْ نَعَمْ وَ أُرِيدُ بِهِ نَعَماً مِنَ الْإِبِلِ وَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ فَإِذَا قَالُوا قُلْ وَ اللَّهِ فَقُلْ وَ اللَّهِ وَ أُرِيدُ بِهِ وَلَّى فِي أَمْرِ كَذَا فَإِنَّهُمْ لَا يُمَيِّزُونَ وَ قَدْ سَلِمْتُ فَقَالَ لِي فَإِنْ حَقَّقُوا عَلَيَّ وَ قَالُوا قُلْ وَ اللَّهِ وَ بَيِّنِ الْهَاءَ فَقُلْتُ قُلْ وَ اللَّهُ بِرَفْعِ الْهَاءِ فَإِنَّهُ لَا يَكُونُ يَمِيناً إِذَا لَمْ يُخْفَضِ الْهَاءُ فَذَهَبَ ثُمَّ رَجَعَ إِلَيَّ فَقَالَ عَرَضُوا عَلَيَّ وَ حَلَّفُونِي وَ قُلْتُ كَمَا لَقَّنْتَنِي فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ ع أَنْتَ كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الدَّالُّ عَلَى الْخَيْرِ كَفَاعِلِهِ وَ قَدْ كَتَبَ اللَّهُ لِصَاحِبِكَ بِتَقِيَّتِهِ بِعَدَدِ كُلِّ مَنِ اسْتَعْمَلَ التَّقِيَّةَ مِنْ شِيعَتِنَا وَ مَوَالِينَا وَ مُحِبِّينَا حَسَنَةً وَ بِعَدَدِ مَنْ تَرَكَ مِنْهُمُ التَّقِيَّةَ حَسَنَةً أَدْنَاهَا حَسَنَةٌ لَوْ قُوبِلَ بِهَا ذُنُوبُ مِائَةِ سَنَةٍ لَغُفِرَتْ وَ لَكَ لِإِرْشَادِكَ إِيَّاهُ مِثْلُ مَا لَهُ. »
▫ از أبى يعقوب و أبى الحسن مرويست كه ما هر دو بنزد حضرت حسن بن علىّ أبى القائم صلوات اللَّه عليهم حاضر شديم در آن أثناء بعض از أصحاب آن سرور به خدمت او حاضر شدند و گفتند كه: يا ابن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مردى از برادران ما شيعه به نزد ما آمد و ميگويد كه: مرا جهّال عامّه امتحان به مذهب و تفتيش آن در امامت أئمّه البريّه مىنمايند و مرا قسم ميدهند كه تو شيعه نباشى من در آن أمر متحيّرم كه چه كنم و چگونه از دست آن مستخلص گردم.
من او را گفتم: آن طايفه به تو چه ميگويند؟ گفت: ميگويند كه بگوئى فلان بعد از رسول آخر الزّمان امام خلق و پيشواى تمامى امّت است و مرا لا بدّ و ناچار است كه در جواب آنها گويم كه نعم و اگر تصديق بنعم ننمايم مرا چندان زنند كه از جان بفرسايم و چون گويم نعم آن جماعت گويند كه: بگو و اللَّه من گفتم: نعم و اللَّه اراده نعم از أنعام شتر و گاو و گوسفند نمودم.
من باو گفتم: كه هر گاه آن طايفه گويند كه بگوى و اللَّه، تو بگوى ولى يعنى مراست كه اختيار أمر چنين و چنين كنم زيرا كه نواصب را تميزى چندان نيست و هر گاه كه چنين گوئى از ضرر و ايذاء سالم مانى و بدست آن طايفه گرفتار نمانى.
يا ابن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آن مرد گفت: كه اگر نواصب گويند كه هاء اللَّه را محقّق و مبيّن گردان و بگوى و اللَّه در آن حال مرا چه بايد كرد؟
گفتم: بگوئى و اللَّه و ها را مرفوع گردان زيرا كه چون ها را مكسور نگردانى آن قسم نيست بايد كه خاطر خود جمع گردانى. آن مرد رفت و بعد از مدّتى كه رجعت بنزد ما نمود گفت: كه مرا كرّة بعد اخرى با آن جماعت گفتگوى بسيار واقع شد و من بهمان نهج از تو تعليم گرفته بودم، معمول گردانيدم، از من قبول كردند و اعزاز و احترام من بسيار فرمودند.
حضرت حسن العسكرى عليه السّلام فرمود كه: تو داخل در سلسله جماعتى كه حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در حقّ ايشان فرمود كه: الدّالّ على الخير كفاعله.
و صاحبت كه تقيّه كرده است خداى تعالى بعدد هر شيعه از مواليان و محبّان ما كه تقيّه كردند و بعدد شيعه كه ترك تقيه نمودند يكحسنه در ديوان عمل آن بنده عزّ و جلّ مكتوب و مسجّل گرداند كه أدنى حسنه قطع گناه صد ساله كند و ترا نيز بواسطه ارشاد و هدايت او باين عمل حضرت عزّ و جلّ مثل اين ثواب احسان و عنايت كند.
@salmanraoofi