🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #برزخ_تکریت ✍ خاطرات آزاده : حکیمی مزرعه نو ‌● #قسمت_هشتاد_و_سه 💠 قوانین داخل آسایشگاه ـ ۱ 🖐🤚 نــماز تقریبا طی یکماه اول اقامه نماز به هر شکلی ممنوع بود. لذا از آنجا که نماز در هیچ شرایطی ساقط نمی شود ، نماز را نشسته و مخفیانه بدون رعایت شرایط آن اقامه می‌کردیم . حدودا تا شش ماه اول داخل آسایشگاه امکان طهارت نبود ولی بعد از آن که یک سطل پلاستیکی به ظرف دستشویی اضافه شد امکان طهارت با حداقل آب توسط پیاله خمیر ریش که حدودا به اندازه یک استکان بند انگشتی ظرفیت داشت امکانپذیر شد. برای نمازظهر و عصر و مغرب و عشاء قبل از ورود به آسایشگاه همه در محوطه وضو می گرفتند. برای نماز صبح هم با کمتر از نصف لیوان از آبی که توسط سطل ، قبل از ورود به آسایشگاه تهیه شده بود وضو می گرفتیم. آب محدود بود و جایی برای وسواس و اسراف نبود. بعد از اینکه یک مقدار اوضاع آرام شد اجازه دادند که بصورت انفرادی و به نوبت، نماز ایستاده و بدون مُهر خوانده شود. تعداد افراد قیام کننده نبایست تداعی جماعت می کرد. کم کم اجازه استفاده از مهر هم داده شد و بچه ها از سنگهای داخل حیاط و بعضا از گِل باغچه مهر تهیه نمودند. بعد از آتش بس برای همه مهر تربت کربلا هدیه آوردند و گفتند افسر مسوول از جیب خودش تهیه کرده که به احتمال قوی درست گفته باشند. به مرور که فضا بازتر شد بچه ها در اوقات بیکاری نمازهای قضای احتمالی که به گردن داشتند اقامه می کردند و دوستانی هم بودند که بنا به اظهار خودشان نماز زمانی که در شکم مادر هم بودند اقامه کردند. درفواصلی که بین پنجره ها وجود داشت امکان محدود برای یک نفر جهت اقامه نماز شب بصورت نشسته نیز وجود داشت هرچند که نماز شب یک عمل مستحبی است و امکان اقامه آن در هر شرایطی مهیاست لذا اکثر بچه ها حتی المقدور آن را بپا می داشتند و از فیوضاتش بهره می جستند. البته برای نماز صبح امکان تجدید وضو و اقامه یکباره نماز وجود نداشت و برای وضو گرفتن باید به نوبت در مکان اختصاصی ابتدای آسایشگاه که ذکر آن رفت حاضر می شدی و بعد از ساعت ۹ شب که خاموشی می زدند هیچ کس حق ایستادن در آسایشگاه را نداشت و رفت و آمد به دستشویی نیز باید به حالت نشسته و به نوبت انجام شود. ادامه دارد..✒️ ⛔️کپی ونشر ممنوع..چون این خاطرات هنوز چاپ نشده نویسنده راضی به نشرش نیستند..فقط همینجا بخونید🌹 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊