و آیه‌ی سیزدهم سوره‌ی یوسف: 🍀 قالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَن تَذْهَبُوا بِهِ وَأَخَافُ أَن يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ 🍀 ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺳﺨﺖ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰﺗﺮﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﮔﺮﮒ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ. «قال»: فعل ماضی، فاعل: ضمیر مستتر جوازی «هو» «إنّی»: حرف مشبهة بالفعل و «یاء» اسم ان محلّاً منصوب «لام»: حرف توکید «یحزن»: فعل مضارع مرفوع «نون»: وقایة «یاء»: ضمیر متکلّم، مفعول به «أن»: حرف مصدری و ناصبِ فعل مضارع «تذهبوا»: مضارع منصوب و علامت نصب به حذف نون. «واو»: فاعل «باء»: حرف جر و معنای آن تعدیه به معنی الأخص «هاء»: محلّاً مجرور و متعلّق به «تذهبوا» مصدر مؤوّل «أن تذهبوا به»: محلّاً مرفوع، فاعلِ «یحزن» «واو»: عاطفه «أخاف»: مضارع مرفوع و فاعلش: ضمیر «أنا» مستتر «أن»: مانند قبلی «یأکله»: مضارع منصوب، «هاء» مفعول به «الذّئب»: فاعل مصدر مؤوّل «أن یاکله...»: محلّاً منصوب، مفعول به برای «أخاف» «واو»: حالیة «أنتم»: ضمیر منفصل مرفوعی، محلّاً مرفوع، مبتدا «عنه»: جار و مجرور متعلّق به «غافلون» «غافلون»: خبرمرفوع و علامت رفع به «واو» 🍀 إعراب جملات: «قال…»: محلّی از إعراب ندارد. (مستأنفه بیانی) «إنّى لیحزننی…»: محلّاً منصوب، مفعول به برای «قال» «یحزننی…»: محلّاً مرفوع، خبرِ «إنّ» «أخاف…»: محلّاً منصوب، عطف به جمله «لیحزننی…» «تذهبوا.... و یأکله....»: محلی از اعراب ندارند زیرا صله‌ی موصول حرفی «أن» هستند. «أنتم غافلون»: محلّاً منصوب، جمله حالیه 📚 منبع: الجدول فی اعراب القران و صرفه و بیانه، ج۶، جزء١٢، ص۳۹۰ ┏━📚📖━━━━━━━━┓ @sarf_v_nahve join us ┗━━━━━━━━📚📖━┛