✍ این همت را نداریم که نقطه ی آغاز باشیم. گاهی می ترسیم شروع کننده باشیم. گاهی فقط انتظار می کشیم و گاهی انتظار داریم کسی ما را هول دهد. تذکر دهد. راه بری کند. سوگمندانه است ولی انگار انتظار غلطاندن و به دوش کشیدنمان را هم می بریم! منطق قرآن اما این نیست. قرآن نه قانون انرسی را قبول دارد و نه انتظار کشیدن را. قرآن ما را مولد می خواهد و نه محتکر و نه بارکش. نقطه ی آغاز می خواهد و نه میانه. جلودار می خواهد و نه حتی همراه. می فرماید از من بخواهید شما را جلودار راه یافتگان قرار دهم*. یعنی نه اینکه من باید راه بیفتم و حرکت کنم و نه حتی اینکه من خوب است رهبر گروه باشم، بلکه می فرماید بگویید کاری کن من رهبر رهبرها باشم. امام آنها که خود حرکت کرده و راه یافته اند من باشم. ______ *وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا ─┅═ঊঈ🍃🌸🍃ঊঈ═┅─ https://eitaa.com/joinchat/4101963869Cfd4ffc79d4