🖇 «به معیارها معتقدیم و در مورد آنها اهل سازش و تخفیف نیستیم. معیارها، سازش‌بردار نیست. ملت ما جنگیده تا به نظام اسلام با معیارهای اسلامی برسد. از ما تقاضای تخفیف نفرمایید. ... در نظام اسلامی، وحدت بر اساس مکتب است. ... بر اساس این معیارها، متحد باشیم.» (شهید سیدمحمدحسینی بهشتی، حزب جمهوری اسلامی، ص۶۶). ،،،،،،،، 🖇 تعلیقه: ۱. به علامه مصباح اعتراض می‌کردند که او در مقابل وحدت سیاسی، «حساسیت‌های خلوص‌طلبانه» به خرج می‌دهد؛ درحالی‌که دغدغه‌اش همچون شهید بهشتی بود. هر دو‌ معتقد بودند که نسبت‌مان را با جریان‌های دیگر، فقط در چهارچوب «معیارهای مکتبی» تعریف می‌کنیم، نه «ملاحظه‌های عمل‌گرایانه» و «ائتلاف‌های سهم‌خواهانه». ۲. باید به «اصالت‌های آغازین انقلاب» بازگردیم و سایه‌ی «لیبرالیسم» را از مناسبات و ذهنیت‌های‌مان کنار بزنیم.‌ غبارهای غیرانقلابی بر خواسته‌ها و مطلوب‌های‌مان نشسته است. با «خویشتن انقلابی‌»مان، بیگانه شده‌ایم. شهید بهشتی، یکی از ناب‌ترین و غنی‌ترین سرچشمه‌ها برای پالودن خویش از زنگارهای عمل‌گرایی است. ۳. چون مبنای ائتلاف‌ها و اتحادهای کنونی، وصول به قدرت سیاسی است، در آنها معیارهای مکتبی به حاشیه‌ رفته‌اند. در این منطق سیاسی، «صالح مقبول» و حتی «ناصالح نامقبول» بر «اصلح» ترجیح دارد، چون اولی، امکان رأی‌آوری بیشتری دارد و دومی نیز تحمیل اصحاب پنهان قدرت است. عمل‌گرایی یعنی ترجیح «قدرت» بر «حقیقت». https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi