۴. انقلاب ایران در طول دهه‌های گذشته، در مسیر اندیشیدن به «شدن‌ها» و «امکان‌ها» حرکت کرده و کنش و عملش، بهترین دلیل برای شکنندگیِ واقعیّت‌های تجدّدی و سستیِ نظم‌های تحمیلی بوده است؛ تنها باید از ورطۀ هراس و تزلزل رها شویم و ارادۀ مؤمنانه را در خویش پدید بیاوریم تا دگرگونی‌های آرمانی، جامۀ واقعیّت به تن کنند و فاعلان و عاملان نظم تجدّدی، در حیرت فرو برند. مصداق اخیر این‌چنین جسارت و شهامتی، حملۀ جانانه و قاطعانۀ ایران به اسرائیل بود که شگفتی‌ساز شد. اسرائیل در دیدۀ دیگران، هیبت و شوکتی برای خویش بافته بود که اقدام علیه آن، نوعی «ندانم‌کاری با پیامدهای ناگوار» انگاشته می‌شد. ازاین‌رو، دهه‌ها بود که اسرائیل در سایۀ ساختن این کج‌روایت از خودش، بقا و اقتدارش را بر هراس و مصلت‌اندیشیِ دیگران بنا نهاده بود. پاسخ آنچنانیِ ایران به تعدّی اسرائیل، تار و پود این کج‌روایت را از هم گشود و اسرائیل را دچار فروپاشیِ حیثیّتی کرد؛ چنان‌که پرده فروافتاد و «امکان‌های معطوف به مقاومت»، نمایان شدند. مهم، «نخستین کنش» است؛ اگر کسی بتواند بر پایۀ ارادۀ انقلابی، گام اوّل را بردارد و در عمل نشان بدهد که سیلی‌نواختن بر گونۀ اینان، دشوار و نشدنی نیست و عواقب مهلک نیز ندارد، دیگران نیز می‌آموزند و این تجربۀ شیرین را تکرار می‌کنند. «ساختارشکنیِ روایتی»، همان مرحلۀ نخست است که نیرویی به عرصۀ نزاع و کشمکش پا می‌گذارد و هراس را از دل به در می‌کند و تقابل فاتحانه را رقم می‌زند. زین‌پس، قواعد بازی جهانی تغییر می‌کند و زنجیره‌ای از رویدادهای فزاینده و رو به پیش، رخ می‌دهند و تا غایت برچیدن نظم کنونی به حرکت خویش ادامه می‌دهند. کاری که ایران انجام داد، فقط پرتاب تعدادی پهپاد و موشک نبود، بلکه صورت‌بندی یک «تاریخ جدید» در مواجهۀ صریح و سرسختانه با یکی از زاده‌های خبیث عالَم تجدّد بود؛ تاریخی که به تولّد و تحقّق خویش، امیدوار گشته و می‌داند دیگریِ هویّتی و تمدّنی‌اش در بستر احتضار فرو افتاده است و هرگز، بیست‌وپنج سال آینده را نخواهد دید.
https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi