✨﷽ ✨
✳️ مهريه (2)
📖 و آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ نَفْساً فَكُلُوهُ هَنيئاً مَريئاً
سوره نساء آيه 4
📖 و به زنان مهریههایشان را بدهید. پس اگر چیزی از آن را با طیب خاطر کامل برای شما واگذاشتند، پس آن را بخورید گوارا و نوش جان!
📌ادامه توضيحات لفظ «صداق»
فعل «صَدَقَ» هم به صورت لازم به کار میرود:
«قُلْ صَدَقَ اللَّهُ» (آل عمران/۹۵)
«صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ» (احزاب/۲۲)
«قالَ سَنَنْظُرُ أَ صَدَقْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْكاذِبینَ» (نمل/۲۷)
و هم به صورت یک مفعولی:
«نَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنا» (مائده/۱۱۳)
و هم به صورت دو مفعولی:
«وَ لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ» (آل عمران/۱۵۲)
که برخی احتمال دادهاند که اقتضای اولیه این ماده آن است که متعدی به دو مفعول شود، زیرا یک مفعول آن همان «سخن»ی است که گفته میشود و مفعول دیگر، طرف خطاب این سخن است؛ [که به خاطر قرینههای موجود در کلام، بسیاری از اوقات، یکی یا هردو مورد حذف میشود] (التحقیق فی كلمات القرآن الكریم، ج۶، ص۲۱۷)
🔸این ماده وقتی به باب تفعیل میرود (صَدَّقْتُ فلانا)، به معنای نسبت صدق دادن به کسی (تایید راستگویی او) است:
«فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّی» (قیامت/۳۱)
«وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی» (لیل/۶)
و وقتی در باب افعال به کار رود (أَصْدَقْتُ فلانا)، به معنای «صادق و راستگو» یافتن کسی است.
و برخی گفتهاند این دو معنا برای هر دو باب به کار میرود و البته «تصدیق» در مورد تایید هر چیزی که در آن تحقیق و بررسیای انجام شده، نیز به کار میرود «بَلْ جاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلینَ» (صافات/۳۷) (مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۸۰).
🔹اسم فاعل از باب تفعیل، یعنی «مُصَدِّق» در مورد «کسی [یا سخن و نوشتهای] که سخن و مطالب شخص دیگری را تصدیق میکند» به کار میرود:
«وَ لَمَّا جاءَهُمْ كِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ» (بقره/۸۹)
«وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُم» (بقره/۱۰۸)
«یقُولُ أَ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقینَ» (صافات/۵۲)
«مُصَدِّقُ الَّذی بَینَ یدَیه» (انعام/۹۲)
🔹و اسم فاعل از باب تفعّل، یعنی «مُصَّدِّق» برای کسی که صدقه میدهد استعمال میشود:
«إِنَّ الْمُصَّدِّقینَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ كَریمٌ» (حدید/۱۸)
و گفتهاند استعمال آن برای کسی که مرد راستی و درستی باشد (رجل صِدق) و نیز برای متصدی صدقهها [= زکات]، بویژه کسی که زکات گوسفند را جمع میکند، نیز رایج است. (معجم المقاییس اللغة، ج۳، ص۳۴۰)
در قرآن کریم فعل «صدّق» هم بدون حرف اضافه (صَدَّقَ الْمُرْسَلین، صافات/۳۷؛ صَدَّقْتَ الرُّؤْیا، صافات، ۱۰۵) به کار رفته، هم با حرف اضافه «بـ» («صَدَّقَ بِالْحُسْنی»، لیل/۶؛ «صَدَّقَتْ بِكَلِماتِ رَبِّها» تحریم/۱۲؛ مُصَدِّقاً بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّه، آلعمران/۳۹) و هم با حرف اضافه «لـ» (مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ، بقره/۸۹) و هم با حرف اضافه «علی» (صَدَّقَ عَلَیهِمْ إِبْلیسُ ظَنَّه، سبأ/۲۰)؛ که البته این آخری به معنای محقق کرده و عملی کردن آنچه در نظر داشته است.
🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇
🍃
🌸🍃
🍃🌸🍃
@serajemoniir
🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃