✨﷽ ✨
✳️ مهريه (4)
📖 و آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ نَفْساً فَكُلُوهُ هَنيئاً مَريئاً
سوره نساء آيه 4
📖 و به زنان مهریه‌های‌شان را بدهید. پس اگر چیزی از آن را با طیب خاطر کامل برای شما واگذاشتند، پس آن را بخورید گوارا و نوش جان!
📌ادامه توضيحات لفظ «صداق»
«صَدَقَةُ» آن مالی است که انسان در کارهای خیر و برای خدا خرج می‌کند، و «صدقه» در اصل در مورد پرداخت‌های مستحبی(«إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِی وَ إِنْ تُخْفُوها وَ تُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ فَهُوَ خَیرٌ لَكُمْ» (بقره/۲۷۱) «یمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ یرْبِی الصَّدَقاتِ» (بقره/۲۷۶)،) و «زکات» برای پرداخت‌های واجب به کار می‌رود؛ و در جایی که که حکایتگر صدق صاحبش در کارهایش باشد، حتی در مورد انفاق واجب [زکات اصطلاحی امروزی] هم به کار می‌رود:
«خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً» (توبة/۱۰۳)
«إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساكینِ وَ الْعامِلینَ عَلَیها وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ ….» (توبه/۶۰) (مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۸۰)
👈البته اینکه «زکات» لزوما برای انفاق واجب شرعی خاص گفته می‌شود؛ اگرچه امروزه چنین متداول شده، اما در زبان قرآن لزوما چنین نیست و به نظر می‌رسد هم برای مطلقِ انفاق‌های در راه خدا زکات گفته می‌شود، مانند تعبیر پرکاربرد:
«أَقیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ» (بقره/۴۳، ۸۳، ۱۱۰، ۲۷۷؛ و …)
و هم در خصوص انفاق‌های مستحب:
«وَ ما آتَیتُمْ مِنْ رِباً لِیرْبُوَا فی أَمْوالِ النَّاسِ فَلا یرْبُوا عِنْدَ اللَّهِ وَ ما آتَیتُمْ مِنْ زَكاةٍ تُریدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ» (روم/۳۹)
یا آیه: «إِنَّما وَلِیكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» (مائده/۵۵) که درباره انفاق مستحبی امیرالمومنین (ع) در حین رکوعش نازل شده است. و واضح است که مقام، مقام زکات واجب اصطلاحی نبوده است.
برای «صدقه دادن» یا گرفتن غالبا از ماده «صدق» در باب تفعل استفاده می‌شود.
برخی بر این باورند که هم برای فعل صدقه دهنده به کار رفته و هم بر فعل صدقه گیرنده، اما کاربرد آن در خصوص صدقه گیرنده را غلط مشهور دانسته‌اند (معجم المقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۹-۳۴۰)[۸] چنانکه در قرآن هم فقط برای صدقه دهنده به کار رفته است:
«تَصَدَّقْ عَلَینا إِنَّ اللَّهَ یجْزِی الْمُتَصَدِّقینَ» (یوسف/۸۸)
«إِنَّ الْمُسْلِمینَ وَ الْمُسْلِماتِ … وَ الْمُتَصَدِّقینَ وَ الْمُتَصَدِّقاتِ و …» (احزاب/۳۵)
«إِنَّ الْمُصَّدِّقینَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ كَریمٌ» (حدید/۱۸)
«وَ أَنْفِقُوا مِنْ ما رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یأْتِی أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَیقُولَ رَبِّ لَوْ لا أَخَّرْتَنی إِلی أَجَلٍ قَریبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُنْ مِنَ الصَّالِحینَ» (منافقون/۱۰)
البته برای هرگونه گذشتن از حق خود هم این تعبیر به کار رفته است:
«وَ الْجُرُوحَ قِصاصٌ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ» (مائدة/۴۵)
«وَ إِنْ كانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلی مَیسَرَةٍ، وَ أَنْ تَصَدَّقُوا خَیرٌ لَكُمْ» (بقرة/۲۸۰)
«وَ دِیةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلی أَهْلِهِ إِلَّا أَنْ یصَّدَّقُوا» (نساء/۹۲)
✅ «صداق» به «مهریه» زن گفته می‌شود و درباره وجه تسمیه آن گفته‌اند که «چون نشانه راستین بودن علاقه مرد است، همان گونه که وجه تسمیه «صَدَقه» این بود که حکایتگر صدق صاحبش در کارهایش می‌باشد» (نظام حقوق زن در اسلام (✍️شهيدمطهری) ص۲۳۶)،
البته مفردِ این کلمه در این معنا، پنج گونه تلفظ شده است، که جمعِ آنها با هم فرق می‌کند:
▫️«صَدُقَة» (گویش اهل حجاز) که به صورت جمع سالم: «صَدُقَاتٍ» جمع بسته می‌شود
▫️«صِدَاق» و «صَدَاق» که به صورت «صُدُق» جمع بسته می‌شود
▫️«صُدْقَةٌ» (گویش بنی تمیم) که این هم به صورت جمع سالم: «صُدُقَات» جمع بسته می‌شود؛ شبیه «غُرْفَة» و «غُرُفَات»
▫️«صَدْقَةٌ» که به صورت «صُدَق» جمع بسته می‌شود شبیه «قَرْیة» و «قُرًی». (المصباح المنیر، ج۲، ص۳۳۶)
و همه اینها در قرائات غیرمشهور آمده است.
⚜️گفتیم که صداق همان مهریه است.
در تفاوت «مَهر» و «صداق» گفته‌اند «صداق» در اصل برای آن چیزی بوده است که مرد کاملا با میل و رغبت به زن پرداخت می‌کند؛ اما «مهر» هم شامل آن می‌شده و هم شامل چیزی که مرد را به پرداخت آن ملزم می‌کرده‌اند؛ ولی تدریجا به جای هم به کار رفته‌اند. (الفروق فی اللغة، ص۱۶۳)
♦️ماده «صدق» و مشتقات آن ۱۵۵ بار در قرآن کریم به کار رفته است.
🔮 شناسه ما در دو پيام رسان ايتا و تلگرام 👇👇👇
🍃
🌸🍃
🍃🌸🍃 @serajemoniir
🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃