#تائبین فَاسْتَجِبْ دُعَائِي وَ لا تُخَيِّبْ فِيكَ رَجَائِي وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِي وَ كَفِّرْ خَطِيئَتِي، بِمَنِّكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين 🔰پس دعايم را به استجابت رسان و اميدم را نسبت به خودت ناکام مگردان و توبه‌ام را قبول کن و خطايم را بپوشان، به منّ و كرمت اي مهربان‌ترين مهربانان! در اين راستا حضرت امام صادق (ع) مي‌فرمايد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَدْعُو اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِي حَاجَتِهِ فَيَقُولُ عَزَّ وَ جَلَّ: أَخِّرُوا إِجَابَتَهُ. شَوْقاً إِلَى صَوْتِهِ وَ دُعَائِهِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: عَبْدِي دَعَوْتَنِي وَ أَخَّرْتُ إِجَابَتَكَ وَ ثَوَابُكَ كَذَا وَ كَذَا وَ دَعَوْتَنِي فِي كَذَا وَ كَذَا فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَكَ وَ ثَوَابُكَ كَذَا وَ كَذَا. قَالَ: فَيَتَمَنَّى الْمُؤْمِنُ أَنَّهُ لَمْ يُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا مِمَّا يَرَى مِنْ حُسْنِ الثَّوَابِ.» ✏️مؤمن، خداوند عزيز و جليل را براى حاجتش مى‏خواند و او در جواب مى‏گويد: «اجابتش را به تأخير بيندازيد، چون من مشتاق صدا و دعاى اويم.» و آنگاه كه قيامت برپا شد مى‏گويد: «بنده‌ي من! مرا خواندى اما من اجابتت را به تأخير انداختم، ثواب تو چنين و چنان است. و نيز در فلان كار هم مرا خواندى و آن‌جا هم اجابت تو را به تأخير انداختم، ثواب تو چنين و چنان است.» آن‌گاه حضرت فرمود: «در اين‌جا مؤمن به خاطر ديدن پاداش‌هاي عظيم الهى، آرزو مى‏كند كه اى كاش در دنيا خدا هيچ يك از دعاهايش را مستجاب نمى‏كرد». 💠البته معناي اين روايت اين نيست که انسان براي برآورده شدن حوائجش دعا نکند؛ زيرا اين برداشت با بيانات صريح کتاب و سنت که امر به دعا نموده منافات دارد، بلکه بدين معنا است که انسان بايد شرايط صحيح اعتقادي (يعني اعتقاد به قدرت مطلقه‌ي خداوند و اين که او در افعال خويش مصالح را در نظر مي‌گيرد و فقط او تأثير مستقل دارد و اين که تقاضايش براي او فايده‌ي دنيايي يا آخرتي دارد) و ديگر شرايط در حال دعا (که در جاي خود ذکر شده است) دعا کند. 👌 در اين صورت اگر مصلحت باشد قطعاً مستجاب مي‌گردد و اگر مستجاب نشود، بايد بداند که فعلاً مصلحت نبوده و خداوند مطابق روايت بالا آن را براي او ذخيره کرده و يا به واسطه‌ي آن بلايي از او دفع شده است. 💠اين‌ها اموري است که حظ و بهره‌ي روحي و رواني در آن نصيب انسان مؤمن مي‌گردد. اما انسان کافر از اين امور بي‌بهره است و اگر بخواهد بهره‌مند شود، بايد اولين مظهر صفت رحيميت خدا که دين است را بپذيرد. وقتي خدا را به عنوان رب – به طور خاص- پذيرفت، صفات ديگر او هم شامل حال وي مي‌شود. چنان که بعضي خطاب‌هاي قرآن خاص مؤمنين است و بعضي خطاب‌ها به همه‌ي انسان‌ها است. اين خطاب‌هاي عمومي در حقيقت هدايت‌هاي عام الهي است، از جمله آيه‌ي شريفه‌ي زير: {يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى‏ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقيهِ } اي انسان! تو با هر زحمتي باشد به سوي پروردگارت مي‌روي. 💠بعضي خطاب‌ها نيز، خاص است مانند: {وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ } و نماز را به پا داريد. مضمون اين آيه مختص عده‌ي خاصي است که تحت لواي ايمان حق قرار گرفته‌اند و به همين دليل، خطاب خاص خواهد بود 🌿 کانال نشر بیانات استادتحریری👇👇👇 https://eitaa.com/seratemostaghim_ir