من نال من رجل شیئا من عرض او مال وجب علیه الاستحلال من ذلک؛
هر کسی به چیزی از آبرو و مال دیگری دستدرازی کرد بر اوست از آن مورد حلالیت بطلبد.
(مستدرک الوسائل، نوری، ج ۱۲، ص ۱۰۵).
انسان باید پیش از آنکه دست عملش بسته شود در همین دنیا که دستش باز است حلالیتطلبی کند؛ زیرا چنانکه امیرمؤمنان علی(ع) میفرماید:
الیوم عمل بلاحساب و غدا حساب بلاعمل؛
امروز روز عمل است و حسابرسی نیست و فردای قیامت حسابرسی است و جایی برای عمل نیست.
امام جعفر صادق(ع) میفرماید:
هر کس به گردن او مظلمه و حقی از حیثیت یا مال برادر دینی خود دارد از او حلالیت بطلبد پیش از آنکه روزی فرا رسد که دیگر نه درهمی (برای جبران آن) وجود دارد و نه دینار!
(لئالی الأخبار، ج۵، ص۲۳۳-
بحار، ج۷۵، ص ۲۴۳)