📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖قسمت سوم 📌امام حسین علیه‌السلام درونِ من: به تعبیری دیگر «کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» یعنی بدن‌های ما کربلایی است و امام حسینِ کربلای ما در «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا» دارد با شمری می‌جنگد. امام حسین علیه‌السلام یعنی باطنی که دارای جمیع خوبی‌هاست و شمر یعنی باطنی که دارای جمیع بدی‌ها و شرور هست. امام حسین علیه‌السلام و شمر یک شخص و فرد نیستند، بلکه می‌تواند در همه چیز وجود داشته باشند. امام حسین علیه‌السلام اِستانداردی از خوبی‌هاست؛ و شمر اِستانداردی از بدی‌ها... شمر هیولایی نیست که در انتظار به دام انداختن ما باشد، بلکه شمر صدایی درونی است. در درون خود به جستجوی شمر بگردیم و نه در خارج از وجودمان. فراموش نکنید انسانی که شمر درون خود را می‌شناسد، امام حسین علیه‌السلام را شناخته است. حال ما در کربلا حضور داریم... در کربلایی که یا باید به یاری اباعبدالله الحسین علیه‌السلام برویم، یا به یاری شمر... درون ما یا جای امام حسین علیه‌السلام هست یا جای شمر!... صدای درونی ما یا به ندای «هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ؛ آيا دفاع‌کننده‌ای هست که از حرم رسول خدا دفاع کند؟ هَلْ مِنْ مُغِيثٍ يَرْجُو اللَّهَ بِإِغَاثَتِنَا؛ آیا فریادرسی هست که با فریادرسی از ما به خدا امید داشته باشد؟ هَلْ مِنْ مُعِينٍ يَرْجُو مَا عِنْدَ اللَّهِ فِي إِعَانَتِنَا؛ آیا مددکاری هست که با کمک به ما امید به آنچه نزد خداست داشته باشد؟» امام لبیک می‌گوید، یا به ندای شمر... نمی‌شود که هم جای امام حسین علیه‌السلام باشد و هم جای شمر... چرا؟ چون: وجود نازنین و نورانی امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ فَلاَ تُسْكِنْ حَرَمَ اَللَّهِ غَيْرَ اَللَّهِ؛ قلب آدمى حرم و قرق گاه الهى است. در حرم خدا غير خدا را منزل مده. ما یا باید پذیرای امام حسین باشیم یا پذیرای شمر؛ یا پذیرای خدا باشیم، یا پذیرای طاغوت. اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا؛ خدا سرپرست و یار کسانی است که ایمان آورده‌اند... وَالَّذينَ كَفَروا أَولِياؤُهُمُ الطّاغوتُ؛ کسانی که کافر شدند، اولیای آن‌ها طاغوت‌ها هستند. اگر خدا برای سرپرستی انتخاب نشود شیطان سرپرستی آن فرد را بر عهده می‌گیرد؛ یعنی حتی اگر در یک قسمت از امورات زندگی، امرِ خدا کنار گذاشته شود، در آن بخش شیطان وارد می‌شود! انسان طبق سنت‌های الهی، بدون سرپرست نمی‌ماند. آن کسی که در تحت فرمان ولیّ حقیقی زندگی نمی‌کند، باید بداند که تحت فرمان طاغوت و شیطان زندگی می‌کند. یا ولایت الله یا ولایت غیر الله که همان طاغوت باشد. امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند: إِنَّمَا هُوَ حَقٌّ وَ بَاطِلٌ وَ إِيمَانٌ وَ كُفْرٌ وَ عِلْمٌ وَ جَهْلٌ وَ سَعَادَة وَ شِقْوَةٌ وَ جَنَّةٌ وَ نَارٌ لَنْ يَجْتَمِعَ الْحَقُّ وَ الْبَاطِلُ فِي قَلْبِ إمْرِئٍ؛ در دنیا حقّ و باطل، ایمان و کفر، علم و جهل، سعادت و شقاوت و بهشت و دوزخ به هم آمیخته و حقّ و باطل در دل هیچ انسانی جمع نمی‌گردند. و خداوند در کتاب خود فرموده است: ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ خدا برای هیچ مردی در درونش دو قلب قرار نداده وَ إِنَّمَا هَلَكَ النَّاسُ حِينَ سَاوَوْا بَيْنَ أَئِمَّةِ الْهُدَى وَ بَيْنَ أَئِمَّةِ الْكُفْرِ. مردم هنگامی هلاک شدند که بین رهبران حقّ و کفر فرقی قائل نشدند و همه را یکسان دانستند. هر که توان جنگیدن دارد باید کاری حسینی کند، و هر که توان جنگیدن ندارد باید کاری زینبی کند، والا یزیدی است. و نمی‌شود حتی درون ما و زمینِ قلبِ ما نه جای امام حسین علیه‌السلام باشد و نه جای شمر... چون امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام پیش از جنگ جمل درباره عبدالله بن عمر، سعد بن أبي وقّاص، سعيد بن زيد بن عمرو بن نفيل، اسامه بن زيد، محمد بن مسلمة و أنس بن مالك که به عذرهاى واهى متوسل شدند و از جنگ کناره گرفتند و زمین قلبشان را نه جای حضرت و نه جای دشمنان می‌دانستند، فرمود: خَذَلُوا الْحَقَّ، وَ لَمْ يَنْصُرُوا الْبَاطِلَ؛ حق را خوار كرده، باطل را نيز يارى نكردند. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein