📖 تفسیر سوره حمد، آیات ۴ الی ۵ مَلِكِ يَوْمِ الدِّينِ * إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ [و] خداوند روز جزا است * [بار الها] تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم ●| بحثی دربارهٔ اختلاف قرائات قرآن کریم |● همین حالا در قرآن‌ها «ملِكِ يَومِ الدّين» را با «الف» می‌نویسند، نه «مَلِک یوم الدین». موارد اختلاف قرائت غالباً از این قبیل است. خیلی کم اتفاق می افتد که حروف آن کلمه مورد اختلاف تغییر پیدا کند. حتی اگر حروف هم یک جایی تغییر پیدا کند، باز معنا یکی است؛ معنا تغییر پیدا نمیکند. مثلا «ان جاءَكُم فَاسِقٌ بِنَبَا فَتَبَيَّنوا»، که «فَتَبَيَّنوا» قرائت معروف است یک قرائت هم هست «فَتَثَبّتوا». «فَثَبّتوا» با «فَتَبَيَّنوا» وقتی نگاه کنید میبینید حروفش تغییر پیدا کرده اما چون نقطه ها شبیه هم گذاشته میشود، در «فَتَبَيَّنوا» با «فَتَثَبَّتوا» تقریبا نزدیک هم است، اینها دو قرائت پیدا شده. بعضی گفته اند «فَتَبَيَّنوا» است. که اکثر این را گفته اند؛ بعضی گفته اند «فَتَثَبَّتوا» است. اما «تَثَبُّت» و «تَبَيُّن» هر دو به یک معنا است؛ یعنی: تحقیق کنید. «تَبَيَّنوا» یعنی تحقیق کنید، «تَثَبَتوا» هم یعنی تحقیق کنید. بنابراین موارد اختلاف قرائت در قرآن که ملاحظه میشود، این جوری است؛ مواردی که حروف در آن تغییر کند، نادر است؛ در همان جاها هم معنا یکی است. بقیه، یعنی غالب جاها اختلاف قرائت در لهجه ها است. مثل اینکه در فارسی یک کلمه واحدی ممکن است در لهجه ی خراسانی با لهجه اصفهانی، با لهجه ی فرضاً یزدی یا تهرانی دو سه جور گفته بشود؛ کلمه یک کلمه است. این اختلاف قرائت هایی می بینید قرّاء میخوانند، این جوری است و قرّاء هفتگانه ی معروف قدیمی که هر کدام هم دو راوی دارند که چهارده روایت در باب قرآن هست - همان طوری که در شعر حافظ هم آمده:«قرآن ز بر بخوانم با چهارده روایت» این چهارده روایت از قرآن در حقیقت اختلافی در معنای قرآن ایجاد نمیکند. خب، این را به طور اجمال در باب اختلاف قرائات قرآن کریم در ذهنتان باشد. 📚تفسیر سوره حمد، آیات ۴ الی ۵، ص۴۵ 🎙امام خامنه‌ای مدظله‌العالی #تفسیر_قرآن #تفسیر_سوره_حمد @sh_hosein