علیرضا از یتیمی حسین می‌گوید و یتیم‌نوازی و دستگیری‌اش از خانوادههای نیازمند: «حسین دانشجو بود و کار ثابت و درآمد چندانی نداشت، اما می‌دانستیم برای چند خانواده نیازمند حاشیه شهر بسته‌های معیشتی تهیه می‌کند. هزینه تهیه این بسته‌ها از همان حقوق ناچیزی بود که از محل کارش در بوستان غدیر می‌گرفت.
آخرین باری که حسین بسته‌های معیشتی را به خانوادههای نیازمند می‌رساند، به تک‌تک آن‌ها شماره‌تلفنی می‌دهد و تأکید می‌کند اگر سر ماه خبری از او نشد، با آن شماره تماس بگیرند. موضوعی که تا قبل شهادت این عزیز اصلا خبر نداشتیم و از تماس یکی از آن خانواده‌ها با دوست خیرمان متوجه شدیم.»