#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے همه انسانها در همه جای دنیا و در همه شرایط دنبال سعادت و خوشبختی و لذت و خوشی هستند، چه انسانهای دیندار و چه انسانهایی که به خداوند و آخرت اعتقادی ندارند و چه انسانهای خوب و درستکار و چه انسانهای بد و بدکار. همه انسانها همیشه به دنبال سعادت و خوشی خود هستند و تنها تفاوت انسانها در این است که گاهی سعادت واقعی خود را اشتباه تشخیص می دهند یا در هنگام عمل از سعادت واقعی خود که می شناسند، غافل شده و آن را با چیزی اشتباه می کنند. انسانهای غیر الهی می پندارند که سعادتشان در پول و مقام و زن و فرزند و..(دنیا) است و تمام همت خود را صرف تحصیل همین امور می کنند. انسانهای الهی هم فهمیده اند که سعادتشان در ارتباط با خداوند و پیروی از انبیا و اولیا است. فهمیده اند که برترین لذت ها و عالی ترین خوشی ها در انس با خداوند و در ماوراء عالم دنیاست و البته اگر در مسیر رضای خداوند عمل کنند خداوند آرامش و آسایش دنیا را نیز روزی ایشان می کند. سعادت از نگاه انسانها همان لذت است، لذت حالتی است که همه انسانها از آن تجربیاتی دارند. لذت های حسی مانند لذت غذاها و بوها و صداها بخشی از لذت هایی است که ما انسانها آن را دوست داریم، لذت محبت ورزیدن به دیگران، لذت مورد احترام قرار گرفتن، لذت آزادی داشتن، لذت فهمیدن و کشف کردن مسائل جدیدو...انواعی از لذت های غیر حسی اند که ما در زندگی تجربه می کنیم. سعادت طلبی ، ذاتی انسانها است و هیچ انسانی نمی تواند کاری کند که هدفی جز لذت بردن در آن وجود داشته باشد. حتی کسانی که به خود ریاضت داده و سختی هایی را تحمل می کنند،در حقیقت در جستجوی لذت برتر لذت های کمتر را رها می کنند، مانند کسی که مدتها رنج سفر و غربت و فقر را برخود هموار نموده تا به تحصیلات عالی علمی برسد. @shahd_shahadat🌷