انسان در اثر فراوان با بینایی و لامسه از همه انواع دیگر ادراکات و شناختها غافل می شود و همه جهان هستی را خلاصه در همان چیزی می بیند که با باصره و لامسه به چنگ در می آید. خداوند متعال موجودی مجرد است که هیچ مشابهتی با امور جسمانی ندارد. انسان تا مجردات را ادراک نکند همواره خداوند را مانند یک جسم نورانی و بزرگ در نظر می آورد و همیشه در دام تشبیه خداوند به مخلوقات می افتد. پس اولین فایده در خود فرو رفتن و خود را شناختن آشنایی با عالم مجردات و فراهم شدن زمینه اولیه برای شناخت خداوند است. https://eitaa.com/shahd_shahadat https://chat.whatsapp.com/IEU6ILfAPQ6KMlTdVFySJU