کتاب 📚 #دخترها‌بابایی‌اند 🖋به قلم بهزاددانشگر #پارت_30 «همسر» از یک جا به ،بعد کارشان شیفتی شد سه روز نطنز بودند و شش روز خانه من حوزه علمیه خواهران خمینی شهر قبول شده بودم. روزهایی که آقاجواد خانه بود من را با موتور میرساند ازش عذرخواهی میکردم که توی خانه تنهاست؛ ولی هیچ وقت اعتراض نمیکرد و همیشه هم به من آرامش میداد که نگران من نباش بعضی روزها هم میگفت امروز ناهار با من است. شما زحمت نکش ظهر که از کلاس می آمدم میدیدم با موتور جلوی در مدرسه ایستاده تا خانه از ناهارش تعریف میکرد که چقدر سخت بوده و چه ناهاری درست کرده توی خانه میدویدم سر قابلمه، می دیدم غذا را از بیرون خریده؛ ولی سالاد را خودش درست کرده بود اما خیلی از وقتهایی هم که هر دو خانه بودیم برای اشپزی کمک می کرد؛ مثلاً غذاهای سرخ کردنی همیشه با آقا جواد بود. می امد به من میگفت شما برو کمی درس بخوان. در کل خیلی ذوق درس خواندن من را داشت. هر کار از دستش برمی آمد میکرد تا من کمی بیشتر درس بخوانم. یکی از کتاب هایم ده صفحه اش چاپ نشده بود کتاب یکی از دوستانم را گرفته بودم که درس را رونویسی کنم تا سر صبر بخوانم. دوسه صفحه اش را که رونویسی کردم خوابم برد صبح دیدم آقاجواد بقیه اش را رونویسی کرده. به همان اندازه که عاشق مهمانی رفتن بود، دوست داشت مهمانی هم بدهد. وقتی مهمان می آمد از هر چیزی که توی خانه بود، برای مهمان دریغ نمی کرد میگفت مهمان رزقش را با خودش می آورد. گاهی از اقوام دعوت میکرد و گاهی هم از دوستانش اگر یک ماه مهمان نداشتیم، میگفت این ماه برایم برکت نداشت. زنگ میزد یکی از دوستانش که بلند شو بیا خانه ما حتی شده بود بعضی از روزها ظهر که از مسجد می آمد، با خودش مهمان می آورد. میگفت با هم که صحبت میکردیم فهمیدم امروز ظهر تنهاست و ناهار ندارد . اگر ناهار من اندازه دو نفر بود میرفت برایش غذا از بیرون میخرید چند لقمه با من میخورد و میرفت پیش مهمانش، می گفت درست است مهمان آورده ام خانه ولی حواسم به شما هم هست . معمولاً مهمانی هایمان را ساده برگزار میکردیم. حتی گاهی دوستانش یا اقوام به شوخی سفارش میدادند برایشان کباب درست کنیم . آقا جواد تأکید میکرد مهمانی خانه ما برنج است و یک مدل خورشت. حتی دو مدل خورشت را هم قبول نمیکرد خودش هم برای