علی(ع) با آنکه قائم مقام واقعی پیغمبر بود و خلافت را حق مسلّم خود می‌دانست، برای آنکه وحدت مسلمین محفوظ بماند و زحمات رسول خدا هدر نرود از حق مسلّم خود چشم پوشید و با دیگران در کمال صمیمیتْ همفکری و همکاری کرد.
علی(ع) می‌گفت مادامی که مصلحت جامعه مسلمین محفوظ باشد و کارها بر مدار مصالح عمومی بچرخد و تنها کسی که از حق خود محروم مانده من هستم، من تسلیم و همراهم؛ من آنگاه قیام می‌کنم و به مخالفت برمی‌خیزم که مصالح عمومی را در خطر ببینم.
(حکمت‌ها‌واندرزها، ج۲، ص۱۷۳)
@motahari_nab