این تعبیر در قرآن آمده است، می‌فرماید که در وجود پیغمبر یک الگو وجود دارد. البته مقصود این است که خود پیغمبر الگوی شماست اما به این تعبیر می‌فرماید که‏ در وجود پیغمبر یک الگو وجود دارد. کأنّه این پیغمبر دو شخصیت است: شخصیتی که شما الآن به طور سطحی دارید می‌بینید، و شخصیت دیگری که به آن پی نبرده‌اید، که آن شخصیتی که شما به آن پی نبرده‌اید و باید او را بشناسید در این شخصیت پنهان است و آن شخصیت است که اگر به آن پی ببرید و آن را بشناسید باید الگوی شما قرار بگیرد. (آشنایی‌باقرآن، ج۶، ص۲۴۲) @motahari_nab

باید همان طوری که طبعاً در هنگام عید نوروز که یک شعار ملی است خودبه‌خود کودکان در بزرگان شور و نشاط و هیجانی می‌بینند و در روح لطیف آنها موج بیشتر و شور زیادتر و احساسات عمیق نشاط‌آمیز پیدا می‌‌شود، در رمضان هم که بهار عبادت و فروردین تزکیه نفس است، در خانه‌ها همچو محیط و فضایی به وجود بیاید، نه اینکه همه‌‌اش در خانه احساس جنگ و جدال و اوقات تلخی و عبوسی و عصبانیت کنند. (یادداشت‏‌ها، ج۱۴، ص۲۱۲) @motahari_nab

اسلامْ ایمان به وحدانیت خدا و ایمان به پیغمبر است و امکان ندارد کسی به گفته پیغمبر ایمان داشته باشد ولی روزه را منکر باشد، چون اینکه در این دین روزه هست از ضروریات و واضحات است؛ پس نمی‌شود انسان در ذهن خودش میان قبول گفته‌‏های پیغمبر و قبول روزه تفکیک کند. (معاد، ص۹،۱۰) @motahari_nab

اسلام نمى‌خواهد معاشرت‌هاى بى‌بند و بار و آزادانه وجود داشته باشد؛ قطعاً و جزماً نمى‌خواهد هیچ‌گونه التذاذ جنسى در خارج از محیط همسرىِ شرعى برده شود. اسلام به هیچ زنى اجازه نمى‌دهد که عملیات تحریک‌آمیز و حرکات غیرعادى بکند که براى تهییج صورت بگیرد ولو با طرز حرف زدنش باشد، با راه رفتن یا عطر زدن باشد. (روابط‌زن‌ومرددراسلام، ص ۲۵۵) @motahari_nab

روزه را هم نباید استخفاف کرد و سبک شمرد. بعضی روزه را به شکلی می‌گیرند (حالا این شوخی است) که- العیاذبالله- اگر من به جای خدا بودم اصلًا روزه اینها را قبول نمی‌کردم. من افرادی را سراغ دارم که این‌ها در ماه رمضان شب تا صبح را نمی‌خوابند اما نه برای اینکه عبادت کنند، بلکه برای اینکه مدت خوابشان پر نشود؛ تا صبح هی چای می‌خورند و سیگار می‌کشند، اول طلوع صبح که شد نمازشان را می‌خوانند و می‌خوابند، چنان بیدار می‌شوند که نماز ظهر و عصر را با عجله بخوانند و بعد بنشینند سر سفره افطار. آخر این چه روزه‏‌ای شد؟! آدم شب تا صبح را نخوابد برای اینکه در حال روزه حتماً خواب باشد و رنج روزه را احساس نکند. آیا این استخفاف به روزه نیست؟! به عقیده من مثل فحش دادن به روزه است، یعنی‏ ای روزه! من اینقدر از تو تنفر دارم که می‌خواهم رویت را نبینم!. (آزادی‌معنوی، ص۸۹) @motahari_nab

روزه خواری علنی، هتک حرمت اسلام است. این عمل یعنی فحش دادن به قرآن، یعنی فحش دادن به پیغمبر اسلام. اگر می‌خواهی روزه بخوری برو در خانه‌ات بخور. اگر روزه را در خانه‌ات بخوری یک گناه کبیره کرده‌ای ولی وقتی روزه را علنی در خیابان‌ها می‌خوری، علاوه بر اینکه روزه خواری، فحش هم به اسلام داده‌ای. (آزادی‌معنوی، ص۱۳۷،۱۳۸) @motahari_nab

روزه مشق و تمرین خودداری و پرهیزکاری و تسلط بر نفس است. مشق و تمرین اگر منظم و متوالی باشد آثار شگفت دارد، عادت و ملکه ایجاد می‌کند. مثلا اگر کسی سی روز متوالی ورزش کند عضلات بدنش محکم می‌شود، اگر سی روز متوالی تمرین خط یا نقاشی یا تیراندازی بکند قطعا پیشروی می‌کند. چگونه ممکن است کسی سی روز مشق خودداری و پرهیزکاری و تسلط بر نفس بکند، گرسنه بشود و غذا نخورد، تشنه‌ بشود و آب نیاشامد، از نزدیکی با زنان خودداری کند و آنگاه در وی عادت خودداری و تسلط بر نفس و خویشتنداری پیدا نشود؟! (حکمت‌ها‌واندرزها، ج۲، ص۲۰۳) @motahari_nab

بسیاری از این خیالاتی که ما می‌کنیم اشتباه است. بعضی از افراد عذرهای بسیاری از کسانی را که روزه می‌خورند قبول ندارند، می‌گویند روزه خورهایی که به بهانه اینکه مریضند روزه نمی‌گیرند، چون روزه نمی‌گیرند ضعیف می‌شوند و چون ضعیف‏ می‌شوند این ضعفشان را مانع روزه گرفتن می‌‏پندارند. این حماقت است که کسی بگوید روزه از نیروی کار می‌کاهد. (اسلام‌ونیازهای‌زمان، ج۱، ص۵۳) @motahari_nab

یکى از بزرگترین فایده‌هاى دین همین است که یک پناهگاه تسلیم محکمى است براى انسان در زندگى. ایمان انسان به او مى‌گوید در برابر نوامیس خلقت تسلیم باش. (خطابه‌های‌اخلاقی، ج۲، ص۲۹۸) @motahari_nab

انسان کامل یعنی انسانی که حوادث روی او اثر نمی‌گذارد. علی(علیه السلام) آن کسی است که مراحل و مراتب اجتماعی را از پایین ترین شغل از جنبه اقتصادی مثل عملگی‌ تا عالیترین مناصب اجتماعی که زمامداری و خلافت است طی کرده است. علی الوردی می‌گوید: علی(علیه‌السلام) فلسفه کارل مارکس را نقض کرد، برای اینکه علی در کوخ همان جور زندگی می‌کرد که در کاخ، و در کاخ‌ همان‌طور زندگی می‌کرد که در کوخ؛ یعنی علی(علیه‌السلام) در پُست عملگی همان‌طور فکر می‌کند که در پست خلافت. (انسان‌کامل، ص۱۲۳) @motahari_nab

تا آخر عمرِ پیغمبر هرگاه اسم خدیجه را می‌بردند، اشک مقدسشان جاری می‌شد. عایشه می‌گفت: یک پیرزن که دیگر این قدر ارزش نداشت، چه خبر است؟ می‌فرمود: تو خیال می‌کنی من به خاطر شکل خدیجه می‏گریم؟ خدیجه کجا و شما و دیگران کجا؟!. (حماسه حسینی ج اول) @motahari_nab

اولین مردى که دعوت پیغمبر را پذیرفت على بود و اولین زنى که دعوت اسلام را پذیرفت خدیجه بود. ایامى چند بر اسلام گذشت که جز شخص پیغمبر و على و خدیجه نمازگزار و مسلمى نبود. (خطابه‌های‌اخلاقی ، ج۲، ص۳۳) @motahari_nab