💢 #سالروز_آزادسازی_سوسنگرد #اسماعیل از شوق آمدن چمران، دل توی دلش نبود مثل پسری که بعد از مسافرتی طولانی به نزد پدر بیاید، دکتر را در آغوش گرفت و بوسید. او برای اسماعیل تجسّم واقعی یک مرد بود؛ مردی که به همه‌ی علایق دنیا پشت پا زده بود. دکتر مثل همیشه به سراغ اصل مطلب رفت. -‌ عراقی‌ها تا کجا پیش آمده‌اند؟ -‌ تا پشت دیوارهای شهر. حتی یکی دو تا از تانک‌هایشان به داخل شهر هم آمدند که جلویشان را گرفتیم. -‌ خوب حالا طرح مانورتان چیست؟ -‌ باید از دو جهت به دشمن حمله کرد و… اسماعیل یک یک به سؤالات دکتر چمران پاسخ می‌داد و راجع به محاصره‌ی سوسنگرد می‌گفت، تا آن‌‌که چمران حرف آخر را برای شروع یک عملیات زد. -‌ ما و نیروهایمان در اختیار شما هستیم. و بعد با لبخندی پدرانه گفت: «تا فرمانده چه دستور بدهند.» -‌ این چه حرفی است آقای دکتر، ما باید از شما دستور بگیریم. -‌ نه، تعارفی در کار نیست. شما هم منطقه را خوب می‌شناسید و هم مسئولیت آن را به عهده دارید. ما هم که برای کمک به شما آمده‌ایم. پس بسم الله. -‌ آن روز محاصره‌ی سوسنگرد شکست و اسماعیل اولین روزهای فرماندهی‌اش را به خوبی تجربه کرد. تجربه‌ای که سال‌ها با او ماند و اسماعیل آن را در کوله‌بار خاطراتش در کنارِ خاطراتِ عزیزانِ دیگری چون علم الهدی، موسوی، و جهان آرا آموخته بود. منبع: کتاب «مهاجر مهربان» – شهید اسماعیل دقایقی، انتشارات سوره مهر،  ص ۵۰ و ۵۱٫ #جهاد_تبیین @shahiddaghayeghi