بُرده از روزِ اَزَل دِلهای ما را یِک نَفَر نیستَم مُحتاجِ لُطفِ خَلق اِلا یِک نَفَر اَهلِ اِحسان گَرچه بِسیارَند امّا در کَرَم شُد زَبانزَد دَر میانِ کُلِ دُنیا یک نَفَر در نَبَرد فتنه با حَق پُشتِ مولایم علی میشَوَد بَعد از خُدا مُحکَم فَقَط با یِک نَفَر غالباً دورِ کَریمان می شَوَد دائِم شُلوغ پَس چِرا پیشِ مَزارَش نیست حتی یِک نَفَر از تَمامیِ خَلائِق دَر زَمین و آسِمان مَعنیِ اَندوه را فَهمیده تَنها یِک نَفَر قامَتَش خَم شُد از آن روزی که بینِ کوچه دید بی هوا زَد سیلیِ مُحکَم به زهرا یک نفر بال و پَر زَد پیشِ چشمانَش عزیزِ مُصطفی پیر شُد از غُربتِ اُمِّ اَبیها یِک نَفَر شُد پَس از یاسِ نَبی از اِبتدای کودَکی مثلِ قَبرِ خاکیَش تَنهای تَنها یِک نَفَر : آن روز درون کوچه پژمرد حسن مادر که زمین خورد دگر مُرد حسن سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير،