🟢 وحدت اسلامی (۲) 🔽 - معتقدين به انديشه وحدت اسلامي مي گويند : هیچ ضرورتی ایجاب نمی‌کند که مسلمین به خاطر اتحاد اسلامی، صلح و مصالحه و گذشتی در مورد اصول یا فروع مذهبی خود بنمایند، همچنان که ایجاب نمی‌کند که مسلمین درباره اصول و فروع اختلافی فیمابین بحث و استدلال نکنند و کتاب ننویسند. 🔽 تنها چیزی که وحدت اسلامی از این نظر، ایجاب می‌کند، این است که: مسلمین برای اینکه احساسات کینه‌توزی در میانشان پیدا نشود یا شعله‌ور نگردد: ✅ متانت را حفظ کنند، ✅یکدیگر را سبّ و شتم ننمایند، ✅ به یکدیگر تهمت نزنند و دروغ نبندند، ✅ منطق یکدیگر را مسخره نکنند، و بالاخره عواطف یکدیگر را مجروح نسازند، ✅ از حدود منطق و استدلال خارج نشوند، ✅ در حقیقت ـ لااقل ـ حدودی را که اسلام در دعوت غیرمسلمان به اسلام لازم دانسته است، درباره خودشان رعایت کنند: «اُدعُ الی سبیل ربک بالحکمة و الموعظة الحسنة و جادلهُم بالتی هی احسنُ »(نحل/۱۲۵) 🔽 - نتیجه آنکه - منظور علمای روشنفکر اسلامی از وحدت اسلامی ، حصر مذاهب به یک مذهب و یا اخذ مشترکات مذاهب و طرد مفترقات آنها و ایجاد مذهبی جدید که نه معقول و منطقی است و نه مطلوب و عملی ـ نیست. ⏺ منظور از وحدت اسلامی ، متشکل شدن مسلمین است در یک صف در برابر دشمنان مشترکشان. ▪️مجموعه اثار شهيد مطهري(«الغدير» و وحدت اسلامى(شش مقاله)) ج 25 ص26-27- با تلخیص و ویرایش جزئی- https://eitaa.com/shakhes1340