🟢 وحدت اسلامی (۲)
🔽 - معتقدين به انديشه وحدت اسلامي مي گويند :
هیچ ضرورتی ایجاب نمیکند که مسلمین به خاطر اتحاد اسلامی، صلح و مصالحه و گذشتی در مورد اصول یا فروع مذهبی خود بنمایند،
همچنان که ایجاب نمیکند که مسلمین درباره اصول و فروع اختلافی فیمابین بحث و استدلال نکنند و کتاب ننویسند.
🔽 تنها چیزی که وحدت اسلامی از این نظر، ایجاب میکند، این است که:
مسلمین برای اینکه احساسات کینهتوزی در میانشان پیدا نشود یا شعلهور نگردد:
✅ متانت را حفظ کنند،
✅یکدیگر را سبّ و شتم ننمایند،
✅ به یکدیگر تهمت نزنند و دروغ نبندند،
✅ منطق یکدیگر را مسخره نکنند،
و بالاخره عواطف یکدیگر را مجروح نسازند،
✅ از حدود منطق و استدلال خارج نشوند،
✅ در حقیقت ـ لااقل ـ حدودی را که اسلام در دعوت غیرمسلمان به اسلام لازم دانسته است، درباره خودشان رعایت کنند:
«اُدعُ الی سبیل ربک بالحکمة و الموعظة الحسنة و جادلهُم بالتی هی احسنُ »(نحل/۱۲۵)
🔽 - نتیجه آنکه - منظور علمای روشنفکر اسلامی از وحدت اسلامی ،
حصر مذاهب به یک مذهب
و یا اخذ مشترکات مذاهب و طرد مفترقات آنها
و ایجاد مذهبی جدید که نه معقول و منطقی است و نه مطلوب و عملی ـ نیست.
⏺ منظور از وحدت اسلامی ، متشکل شدن مسلمین است در یک صف در برابر دشمنان مشترکشان.
▪️مجموعه اثار شهيد مطهري(«الغدير» و وحدت اسلامى(شش مقاله)) ج 25 ص26-27- با تلخیص و ویرایش جزئی-
https://eitaa.com/shakhes1340