♦️امام شناسی (۷) 🔹 سلسله مباحث «امام شناسی» فقط جمعه ها ارائه خواهد شد 🔻حديث معروفى است از پیامبر اکرم (ص) كه آن را، هم شيعه روايت كرده است و هم سنى. (معمولًا حديثى را كه مورد اتفاق شيعه و سنى باشد، نمى‏شود كوچك شمرد زيرا وقتى هر دو فريق از دو طريق روايت مى ‏كنند، تقريباً نشان‏دهنده اين است كه پيغمبر اكرم يا امام قطعاً اين مطلب را فرموده است.) البته عبارتها كمى با هم فرق مى ‏كنند ولى مضمون آنها تقريباً يكى است: مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ امامَ زَمانِهِ ماتَ ميتَةً جاهِلِيَّةً (دلائل الصّدق، ص 6 و 13) هركس بميرد و پيشواى زمان خود را نشناسد، مرده است از نوع مردن زمان جاهليت 🔻اين، تعبير خيلى شديدى است چون در زمان جاهليت مردم اصلًا مشرك بودند و حتى توحيد و نبوت هم نداشتند. 🔻كسانى كه امامت را تنها به معنى رهبرى اجتماعى مى ‏دانند، مى ‏گويند ببينيد پيغمبر اكرم به مسأله رهبرى تا كجا اهميت داده كه معتقد شده است اگر امت رهبر و پيشوا نداشته باشد، اصلًا مردنش مردن جاهلى است، براى اينكه صحيح تفسير كردن و صحيح اجرا كردن دستورات اسلامى‏ بستگى دارد به اينكه رهبرى، رهبرى درستى باشد و مردم پيوندشان را با رهبر محكم كرده باشند. 🔻آنها كه امامت را به مفهوم مرجعيّت دينى معنى مى ‏كنند، [در معنى اين حديث‏] مى ‏گويند كسى كه مى ‏خواهد دين داشته باشد، بايد مرجع دينى خودش را بشناسد و بداند كه دين را از كجا بگيرد. اينكه انسان دين داشته باشد ولى دينش را از مأخذى بگيرد كه ضد آن است، عين جاهليت است. 🔻آن كسى كه امامت را در حد ولايت معنوى مى ‏برد، مى ‏گويد اين حديث مى ‏خواهد بگويد كه اگر انسان مورد توجه يك ولىّ كامل نباشد، مانند اين است كه در جاهليت مرده است. ادامه دارد ▪️مجموعه ‏آثاراستادشهيدمطهرى، ج‏4، ص: 722- 721- با تلخیص و ویرایش- https://eitaa.com/shakhes1340