🔸امام شناسی (۸) ♦️امامت در قرآن(۱) 🔹 سلسله مباحث «امام شناسی» فقط جمعه ها ارائه خواهد شد الف - آیه ولایت (آيه‏ «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ..») ‏ 🔻در قرآن چند آيه هست كه مورد استدلال شيعه در باب امامت است. يكى از آن آيات آيه‏ «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ»‏ است (اتفاقاً در همه اينها روايات اهل تسنن هم وجود دارد كه مفاد شيعه را تأييد مى‏كند). 🔻ما آيه ‏اى در قرآن داريم به اين صورت: إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ‏ «مائده/ 55». «انما» يعنى منحصراً (چون اداة حصر است). معنى اصلى «ولىّ» سرپرست است. ولايت يعنى تسلط و سرپرستى: سرپرست شما فقط و فقط خداست و پيغمبر خدا و مؤمنينى كه نماز را بپا مى‏دارند و در حال ركوع زكات مى‏دهند. 🔻ما در دستورات اسلام نداريم كه انسان در حال ركوع زكات بدهد كه بگوييم اين يك قانون كلى است و شامل همه افراد مى‏شود. 🔻اين، اشاره است به واقعه ‏اى كه در خارج يك بار وقوع پيدا كرده است و شيعه و سنى به اتفاق آن را روايت كرده‏اند و آن اين است كه : على عليه السلام در حال ركوع بود، سائلى پيدا شد و سؤالى كرد، حضرت به انگشت خود اشاره كرد، او آمد انگشتر را از انگشت على عليه السلام بيرون آورد و رفت؛ يعنى على عليه السلام صبر نكرد نمازش تمام شود و بعد به او انفاق كند؛ آنقدر عنايت داشت به اينكه آن فقير را زودتر جواب بگويد كه در همان حال ركوع با اشاره به او فهماند كه اين انگشتر را درآور، برو بفروش و پولش را خرج خودت كن. 🔻در اين مطلب هيچ اختلافى نيست و مورد اتفاق شيعه و سنى است كه على عليه السلام چنين كارى‏ كرده است و نيز مورد اتفاق شيعه و سنى است كه اين آيه در شأن على عليه السلام نازل شده است 🔻با توجه به اينكه انفاق كردن در حال ركوع جزء دستورات اسلام نيست (نه از واجبات اسلام است و نه از مستحبات آن) كه بگوييم ممكن است عده ‏اى از مردم به اين قانون عمل كرده باشند. پس «كسانى كه چنين مى ‏كنند» اشاره و كنايه است، همان‏طور كه در خود قرآن گاهى مى ‏گويد: «يقولون» مى ‏گويند، و حال آنكه يك فرد آن سخن را گفته، در اينجا «كسانى كه چنين مى ‏كنند» يعنى آن فردى كه چنين كرده است. بنابراين به حكم اين آيه على عليه السلام به ولايت براى مردم تعيين شده است. اين، آيه ‏اى است كه مورد استدلال شيعه است. ادامه دارد ▪️مجموعه ‏آثاراستادشهيدمطهرى،(امامت و رهبری ) ج‏4، ص: 723- 722- با ویرایش - https://eitaa.com/shakhes1340