#دین_و_سایبِر #مقاله ♦️ عوامل ساختاری بي‌تقوايي در محيط سايبر ✍️ سید حسین شرف الدین و محمدجواد نوروزی اقبالي 2️⃣ دیده‌نشدن 🔶 انسان از برخی کارها در آشکار و حضور دیگران پرهیز می‌کند، ولی چه‌بسا به‌محض دورشدن از چشم دیگران مرتکب آن شود؛ زیرا بالقوه خلوت آسیب‌زاست. یکی از مصداقهای بارز خلوت، «خلوت با اینترنت» است. این خصوصیت ضمن اینکه به کاربر انگیزه گناه می‌دهد، تدابیر پیشگیرانه گناه را نیز با مانع روبه‌رو می‌سازد. 🔷 مانع بودن فضای سایبر به این سبب است که باعث می‌شود شخص بدون مشاهده کسی یا بی‌آنکه کسی اجازه تعرض به حریمش را داشته باشد، بر اساس میلش عمل کند. برخلاف دنیای فیزیکی، در فضای سایبر این امکان وجود دارد که کاربران بتوانند در خصوصی‌ترین و ایمن‌ترین مکان، شدیدترین ناهنجاری‌ها را مرتکب شوند. 🔶محیط سایبر خلوتگاهی است که فرد را وادار می‌کند تا خود را در هر نوع استفاده از امکانات فراهم‌شده در فضای مجازی آزاد بپندارد. ایجاد چنین حالتی در فضای مجازی، با هر گفتگوی اینترنتی با نامحرم پدیدار می‌شود. چنین خلوت‌هایی به‌تدریج قبح گفتگو و خلوت حقیقی را نیز خواهد شکست. اینترنت با ایجاد خلوت‌های فراوان بین محرم و نامحرم، زمینه را برای از بین رفتن حیا در جامعه فراهم می‌کند. 👣 این مطلب ادامه دارد...!! #اختصاصی 📌آدرس کانال؛ 🆔 @sharafoddin_ir