خرد اجتماعی
♦️لغزشگاه‌های تخصص‌گرایی..! ✏️سید حسین شرف الدین 🔸عصرمدرن، عصر میدان‌داری و حکمرانی بلامنازع متخصصان در حوزه‌های مختلف به‌ویژه عرصه‌های کاربردی است. رجوع به متخصص و احاله به او در اموری که افراد خود در آن سررشته ندارند، کنشی است کاملا خردمندانه و موجه. اعتماد عموم به مرجعیت دانش و تخصص و به تبع آن به متخصصان و کارشناسان موجب شده تا همواره از معقولیت، مطلوبیت و فایده‌مندی این رویه سخن گفته شود و کمتر به ابعاد و آثار منفی و جنبه‌های کژکارکرد آن توجه شود. 🔹بروز برخی آثار غیرمنتظره، نصاب این اعتماد را در افکار عمومی تضعیف کرده است. از جمله عواملی که در کاهش این اعتماد موثر بوده یا بالقوه می‌تواند در تضعیف آن موثر باشد؛ اختلاف نظرهای فاحش میان متخصصان یک حوزه در تشخیص مسائل محوله و ارائه راهکار برای برون‌رفت از آن است. منشا این نوع اختلافات نظری و عملی را می‌توان در گزاره‌های ذیل خلاصه کرد:‌ 🔺تفاوت در مبانی و مفروضات بنیادین و زمینه‌ای؛ 🔺 تفاوت در میزان اطلاعات تخصصی و ذخیره‌های دانشی(از حیث کمی و کیفی)؛ 🔺 تفاوت در میزان تجربه و مهارت عملی؛ 🔺 تفاوت در نحوه مواجهه با موضوعات و مسائل ارجاع‌شده(تفاوت در منظر و زاویه دید)؛ 🔺 تفاوت در تشخیص مساله و ابعاد و لایه‌های آشکار و پنهان آن؛ 🔺 تفاوت در اغراض و دواعی غیرعلمی(مثل ملاحظات صنفی، تعلقات ایدئولوژیک، عرف‌گرایی تخصصی، شهرت‌طلبی، منافع مادی، ...)؛ 🔺 تفاوت در ویژگی‌های فردی(درجه هوشمندی، اعتماد به نفس و جسارت حرفه‌ای، اعتراف به اشتباه در صورت کشف خطا، میزان حوصله و پشتکار و...)؛ 🔺 تفاوت در میزان اعتماد به داده‌های محیطی مثل آمارهای رسمی و غیررسمی. 📌آدرس کانال؛ 🆔 @sharafoddin_ir
122 مشاهده