«لَوْ لا يَنهاهُمُ الرَبَّنِيُّونَ وَ الْاحْبارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الإِثم وَ أكْلِهِمُ السُّحْتَ، لَبِئسَ ما كانُوا يَصْنَعُونَ» خداوند در اين آيه «ربانيون» و «احبار» را مورد نكوهش قرار مىدهد كه چرا آنها كه علماى دينى يهود بودهاند ستم كاران را از «قول اثم» يعنى گفتار گناه‌كارانه كه اعم از دروغ پردازى و تهمت و تحريف حقائق و امثال آن باشد و از «اكل سحت» يعنى حرام‌‌خوارى نهى نكرده و باز نداشتهاند. بديهى است اين نكوهش و تقبيح اختصاص به علماى يهود ندارد و نه اختصاص به علماى نصارى دارد. بلكه علماى جامعه اسلامى و به طور كلى علماى دينى را شامل مىشود. بنا بر آن، علماى دينى جامعه اسلامى هم اگر در برابر رويه و سياست ستم كاران ساكت بنشينند مورد نكوهش و تقبيح خدا قرار مىگيرند، اين امر فقط مربوط به سلف و نسل گذشته نيست، نسل‌هاى گذشته و آينده در اين حكم يكسانند.
📖منبع: کتاب ولايت فقيه امام خمینی (حكومت اسلامى- ويرايش جديد) ص ۱۱۲.
🎙 توضیح شفاهی
#معارف_انقلاب ۶
📌با شرح حال همراه شوید.
@sharhe_hal