سراغِ تو را از ماه گرفتم از آسمان از ستاره از سرو سراغِ تو را از شکوفه‌ از چمن از گُل تو در آینه ، در آب ، نمایانی می‌تراوی با باران می‌خوانی با رود و هر بامداد می‌آیی لحافِ شب به شبتاب می‌سپاری و روز روشنی و چراغِ لذّت را با طلوعِ خود تقدیم طبیعت می‌نمایی. تو در تمامِ نفس‌های زمان جریان داری. بی‌تو نبضِ زمین نمی‌زند. # محمدرضا _ فتحی # امام _ زمان