♨️صادقی درباره سیاسی بودن مشکلات اقتصادی و مشکلات نظارت استصوابی می‌گوید: 🔺ما مقوله امنیت را بیشتر در چارچوب اعمال حاکمیت مبتنی بر قدرت سخت تعریف می‌کنیم. درحالی‌که امنیت پایدار باید مدنظرمان باشد که نیست. امنیت پایدار هم جز با مشارکت واقعی مردم میسر نمی‌شود. سیستم ما متأسفانه به‌طور مداوم در حال ساخت موانعی برای توسعه و تقویت این مشارکت عمومی بوده. مثلاً نظارت استصوابی سازوکاری  است که باعث ایجاد نارضایتی در نهاد مهم انتخابات شده است. 🔺... سال‌هاست که به بهانه سیاسی بودن این دست موضوعات ناظر به اصلاحات بنیادین به حاشیه رانده شده‌اند اما امروز واقعاً زمان آن است که بپذیریم مسئله معیشت، اقتصاد، فساد و ناکارآمدی سیستم ما یک مسئله سیاسی است و تا زمانی که عزم سیاسی نداشته باشیم، کار درست نخواهد شد. اینکه هر روز سراغ فلان بند از آن قانون یا اصلاح فلان ماده از این قانون هم برویم هیچ دردی از ما دوا نخواهد کرد. 🔺از سوی دیگر، همین نگاه سیاسی به مشکلات معیشتی، در بیانیه تحلیلی حزب اتحاد ملت پس از اغتشاشات دی‌ماه هویدا بود. در قسمتی از بیانیه کاملاً سیاسی این 🔺حزب آمده است: جامعه ما از بحران فراگیر بی‌اعتمادی رنج می‌برد. اعتمادبه‌نفس آحاد ملت ایران فروکاسته شده است. مردم به مردم، مردم به حکومت‌گران، حکومت به مردم و سرانجام اجزای حکومت به یکدیگر بی‌اعتمادند و در کوران این بی‌اعتمادی سرمایه‌های اجتماعی کشور آسیب جدی دیده است. 🔺اگرچه مشکلات اقتصادی قابل حل است. کامیونداران را می‌شود راضی کرد. می‌توان برنامه‌ریزی‌شده اقدام به استرداد اموال مالباختگان مؤسسات اعتباری نمود؛ اما این روال دقیقاً با آنچه که اصلاح‌طلبان می‌خواهند یعنی گرم بودن همیشگی تنور اعتراضات در تضاد است؛ اما نکته اینجاست که این حرکات سیاسی جنسشان رادیکال‌تر است و استراتژی آن است که از پایین آغاز گردد. چشم امیدی دیگر به جامعه مدنی ندارد بلکه می‌گوید: بگذار توده خود به کارزار آید. چنانچه علوی‌تبار در یادداشتش خاطرنشان کرده است: 🔺"راه‌های سیاست ورزی متعارف و مسالمت جویانه یعنی طرح مطالبات از طریق رسانه‌ها و انجمن‌های مدنی و شرکت در انتخابات برای تغییر دادن وضعیت سیاسی نزد کاربران، کارایی خود را از دست داده‌اند." 🔺برآیند این سه در نگاه برخی تحلیلگران فرانسویزه کردن ایران است؛ یعنی کشوری که مدام در تنش‌های اجتماعی به سر می‌برد و برای فرونشاندن آن می‌بایست امتیاز داد. لبه تیز این امتیازات به سمت ظرفیت موشکی و حضور ایران در منطقه خواهد بود؛ یعنی برای بهبود اوضاع اقتصادی ناشی از تحریم و اوضاع سیاسی ناشی از اعتراض احتمالاً شعار نامزد بعدی اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست جمهوری، بازگشت نهاد انقلابی به پادگان‌ها و نیز دوقطبی اقتصاد یا موشکی - سوریه خواهد بود. پروژه‌ای که به نظر می‌رسد با دستگیری عباس عدالت و جلایی پور نیمه تمام مانده است. 🔺از سوی دیگر، بعضی کارشناسان معتقدند احیای عضوگیری‌ها و عملیات سازمان مجاهدین خلق در ایران خود گواهی بر این مدعاست که با حمایت اصلاحات برای ورود مردم به خیابان‌ها، منافقین بر اساس تقسیم‌کار قبلی وارد کارزار پادگانی شدن خیابان‌ها می‌شوند. ✅پایان بخش اول ✅به #رهبران_شیعه بپیوندید👇 http://eitaa.com/joinchat/1155334144Cf760c8fad1