💠 روابط القاعده و طالبان 🔸 بر اساس مصاحبه‌هایی که با برخی از چهره‌های طالبان و القاعده داشتم، هر دو طرف تأکید داشتند که علیرغم بیعت القاعده با طالبان اما طرفین هیچ گاه رابطه گرم چندانی نداشته‌اند. 🔸 طالبان از مشارکت جهادی‌ها (ونه مجاهدان) در نبرد‌های داخلی افغانستان استقبال چندانی نمی‌کرد. دلیل آن هم تلاش برای بیشتر حساس نکردن غربی‌ها و نهاد‌های بین‌المللی بود. در کل به القاعده به چشم یک مزاحم و رقیب نگاه می‌کردند. ولی خب رسوم پشتون‌والی هم مانع از طرد‌ ایشان می‌شد. 🔸 یکی از شخصیت‌های بسیار نزدیک به ملاعمر برای من از عدم رضایت او از حضور القاعده و بن‌لادن در افغانستان و نوع استقبال نه چندان گرم از او در جلسات مشترک نقل‌های مفصلی کرده است. از جمله این که مدت‌ها طول می‌کشید تا ملاعمر به درخواست دیدار بن‌لادن پاسخ دهد. 🔸 اسامه بن‌لادن تا زمان سیطره طالبان بر جلال آباد، ذیل حمایت مجاهدین و به طور معین مولوی یونس خالص (که یک مولوی پشتون بی‌طرف به شمار می‌آمد) قرار داشت. می‌دانیم که این دکتر عبدالرحمن (وزیر تجارت دولت مجاهدین) بود که تشریفات سفر بن‌لادن و خانواده‌اش از سودان به جلال آباد را ترتیب داد. این تازه بعد از تصرف جلال آباد از سوی طالبان بود که این گروه با اسامه آشنا شدند. 🔸 بخش مهمی از نیرو‌های القاعده و نیرو‌های جهادی در زمان فتح جلال آباد به کابل گریختند. چون شناختی از طالبان نداشتند و می‌ترسیدند که‌ایشان هم قربانی همپیمانی بخشی از عرب افغان‌ها با حکمتیار شوند. روز‌های بعد بود که طالبان به این ها‌ امان و پناه داد 🔸 القاعده مستمرا به نیرو‌های حاضر در اردوگاه‌ها و مراکز آموزشی تأکید می‌کرد که باید بر خارج افغانستان متمرکز باشند. شرحی از اختلافات القاعده و طالبان و نگاه القاعده به این گروه را عمر الناصری در خاطرات خودش با عنوان Inside the Jihad آورده است. ⬅️ شعوبا، پایگاهی برای آشنایی با جامعه و فرهنگ ملل مسلمان @shouba