🗓15 شـوال شهادت حضرت حمزه (علیه السلام) در روز پانزدهم شوال سال سوم هـ .ق. در گیر و دار جنگ احد، جناب حمزة بن عبدالمطلب(علیه السلام) عموی گرامی پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به شهادت رسید. آن حضرت برادر رضاعی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بود، چون هر دو بزرگوار از زنی به نام ثویبه شیر خورده بودند. وی مردی شجاع و باهیبت بود و در جنگ احد به دست وحشی و به دستور هند همسر ابوسفیان كشته شد. هند به سبب كشته شدن پدر و برادر و عمویش در جنگ بدر، ابتدا قصد نبش قبر مادر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را داشت؛ ولی كفار قریش از ترس نبش قبور امواتشان، مانع شدند. این بود كه او وحشی را با دادن وعده هایی، به كشتن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) یا علی مرتضی(علیه السلام) و یا حمزه تحریك كرد. وحشی گفت: «از كشتن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و پسر عمویش عاجزم، ولی برای كشتن حمزه كمین می كنم». او در میدان جنگ، نیزه‌ای بر سینه و یا شكم مبارك حضرت حمزه زد و آن حضرت را شهید كرد. وقتی خبر به هند دادند، آن خبیث دستور داد سینة آن حضرت را بشكافد و جگر مبارك او را بیرون آورد. وقتی خواست به جگر حمزه دندان بزند، دندانهای نحسش كارگر نشد. همچنین هند با خنجری گوشها، ‌بینی و ... آن حضرت را جدا كرد و به گردن انداخت. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هنگامی كه حمزه را با آن وضع دیدند،‌گریستند و عبای مبارك را روی او كشیدند كه خواهرش صفیه او را به آن حال نبیند. ‌امیرمؤمنان و فاطمه زهرا (علیهما السلام) و صفیه و دیگران بر آن گریستند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر بدن مبارك او نماز خواندند و او را در احد دفن نمودند. بعد از چهل سال معاویه خواست نهری از احد عبور دهد که با قبر حضرت حمزه برخورد نمود و سر بیلها به پای حمزه رسید و فورا خون جاری شد! حضرت امام رضا (علیه السلام) به نقل از رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «بهترین برادران من علی(علیه السلام) و بهترین عموهای من حمزه است». @Sibtayn