📿 | ۰۰۱ ~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~ 🕯 حدیث: " مَن استَوی یَوماه فَهو مَغبونٌ " | ۱ | 📜 ترجمه: " کسی که دو روزش با هم دیگر مساوی باشد، مغبون است! " ~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~ ✍🏻 شرح از سیدالطائفتین قدس سره: ❖ ما یک انسانیم! صبح از خواب بلند می شویم ، تا شب زحمت کشیده و فعالیت می کنیم، دو مرتبه می خوابیم، فردا تکرار و پس فردا تکرار ، روزها می گذرد و هر کس از افراد بنی آدم خود را به کاری مشغول می کند و متوجه نیست که این کارها را برای چه می کند؟ این امروز یک سرمایه عمری بود که خدا به او عنایت کرد، چرا گذشت؟ و در مقابل این گذشت روز چه به دست آورد؟ اگر چیزی به دست آورده باشد، خوشا به سعادتش! چون یک روز عمرش گذشت و در مقابلش یک چیزی کسب کرد؛ و اگر چیزی به دست نیاورد مغبون است! ❖ چون یک روز عمر گذشت و برای این یک روز عمر چه دستگاه هایی کار کرد، تا اینکه انسان یک روز عمر کند، غیر از خدا کسی نمی داند! یک روز از حیاتی که ما داریم ، به حرکت شمس و قمر و کهکشان ها بستگی دارد. ذرات تمام درخت های عالم، تمام حیوانات عالم ، تمام موجودات عالم، به همدیگر مرتبط و یک وجود واحد را تشکیل می دهند و تمام اینها در این حیات امروز انسان موثرند؛ به طوری که اگر در سلسله علل و معلولات این یک روز حیات گرفته بشود، همه آنها بهم میخورند. پس اینها همه برای این است که ما یک روز عمر کنیم و یک روز جلو برویم و یک روز پرده های غفلت از چشمانمان برداشته شود، حجاب برداشته شود، با خالق خودمان ، مسیر خودمان، هدف خودمان، مبدا و معاد خودمان آشنا شویم. ❖ اگر اینطور باشد، آرام، ساکت، صامت، خوش دل، پربهره، پرنور، با نشاط کامل مثل آدمی که در روز امتحان قبول است و سرافراز و شاگرد اول هم شده و ورقه اش را دست می گیرد و می آید و از هیچ چیز هم باک ندارد، قبول است دیگر! و اما خدای ناکرده اگر به غفلت بگذرد و شب امتحان برسد و انسان بخواهد کار یک سال را در یک شب انجام بدهد و فردا به این شاگرد و به آن شاگرد التماس کند، آقا به من برسانید، ما را فراموش نکنید، اینها همه موجب سرشکستگی و شرمندگی است! | ۲ | ~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~ 📚 منابع: ۱. وسائل الشیعه، ج۱۶، ص ۹۴ ۲. آیین رستگاری، ص ۲۸ و ۲۹ 🔰 @sire_salehan |