هیچگاه در حرم روی صندلی نمینشستند!
یکی دیگر از بارزترین خصوصیات اخلاقی مرحوم آیت الله العظمی لطف اللع صافی گلپایگانی، علاقه و اظهار ارادت و توسل و تضرع شدید نسبت به ائمه معصومین(ع) بود؛ لذا هرگاه به حرم مطهر آقا علیبن موسیالرضا(ع) مشرف میشدند، با اینکه برایشان دشوار بود، بر زمین مینشستند و آستانه متبرکه را میبوسیدند؛ آنگاه برمیخاستند و با اذن دخول، وارد حرم مطهر میگردیدند.
همچنین با اینکه نشستن بدون صندلی برایشان دشوار بود، در حرم مطهر امام رضا(ع) هیچگاه روی صندلی نمینشستند.
هر وقت هم وارد کفشداری میشدند و کفش خود را تحویل میدادند، عصایشان را هم به کفشداری میدادند تا بدون عصا وارد حرم مطهر بشوند. شاید به ذهن برسد که این امور جزئی اهمیت چندانی ندارد؛ ولی برای ایشان بسیار مهم بود.
سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از:
هفته نامه افق حوزه، شماره۷۳۹، ص۳، ویژه نامه آیت الله العظمی صافی گلپایگانی.
https://eitaa.com/sirefarzanegan