💠 سیمای مؤمن در قیامت 🔹 یکی از مسائل مهمی که در قیامت مطرح است این است که بعضی ‌ها با چهره شفاف و روشن می ‌آیند و بعضی ‌ها هم با چهره سیاه و تاریک. وقتی گفته می ‌شود چهره، منظور صورت نیست؛ گاهی از تمام هویت انسان به صورت یاد می‌ کنند، می‌ گویند ﴿وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ ٭ إِلی‏ رَبِّها ناظِرَةٌ﴾،[1] این «وجوه» نه یعنی صورت. گاهی از تمام هویت انسان با سَر یاد می ‌کنند، می‌ گویند سرشماری کردند. گاهی از تمام هویت انسان به گردن یاد می ‌کنند می‌ گویند «عتق رقبه» کردند. گاهی از تمام هویت انسان به چشم یاد می‌ کنند، می‌ گویند اینها جزء «عیون» جامعه هستند. این «وجه» به معنای صورت نیست، آن چشم به معنای این حدقه خاص نیست، آن سر در سرشماری به این بخش خاص بدن نیست، چه اینکه «رقبه» در «عتق رقبه» گردن نیست. وقتی فرمود: ﴿وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ ٭ إِلی‏ رَبِّها ناظِرَةٌ﴾، برخی ‌ها هستند که صدر و ساقه هویت آنها خوشحال است، هیچ رنجی در جریان بدن و هویت آنها نیست. 🔹 امام صادق (سلام الله علیه از وجود مبارک پیامبر(علیه و علی آله آلاف التّحیة و الثّناء) نقل کرد، فرمود: «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً سَمِعَ مَقَالَتِی فَوَعَاهَا وَ بَلَّغَهَا مَنْ لَمْ یبْلُغْهُ‏»؛[2] فرمود: هر کسی این سه عنصر محوری را حفظ کند، ـ إن ‌شاء الله ـ در قیامت با یک چهره، یعنی با تمام قامت بشّاش و شاداب و خوشحال محشور می‌ شود. «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً»، این نشان می ‌دهد که آنچه در قرآن آمده: ﴿وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ﴾، منظور صورت نیست، بلکه منظور تمام هویت است؛ زیرا وجود مبارک حضرت در منا نفرمود: «نضّر الله وجه من کذا و کذا»؛ فرمود: «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً»، آن مخاطب بفهم که قدر حرف را می ‌داند، حرف ‌فهم است، یک؛ در ضابطه فکرش تحلیل می ‌کند، دو؛ عمل می ‌کند، سه؛ به جامعه منتقل می ‌کند، چهار. فرمود: یک چنین مخاطبی در قیامت بشّاش می ‌آید؛ این دعای پیغمبر است: «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً سَمِعَ مَقَالَتِی فَوَعَاهَا وَ بَلَّغَهَا مَنْ لَمْ یبْلُغْهُ». 🔹 فرمود اگر کسی این سخنان را گوش بدهد و این را در ظرف دل جاسازی کند، آن قدر بفهمد که بتواند سخن بگوید یا بنویسد یا با بنان، یا با بیان، وقت را تلف نکند، آن عُرضه را داشته باشد که حرف فهمیده را به جامعه منتقل کند: «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً» که این سه کار را بکند. آن انسانی را که این حرف ‌ها را بشنود و در ذهنش عقلش جا بدهد و به دیگران منتقل کند، در قیامت بشّاش می‌ آید. آن امر سه امر چیست؟ «إِخْلَاصُ الْعَمَلِ لِلَّهِ وَ النَّصِیحَةُ لِأَئِمَّةِ الْمُسْلِمِینَ وَ اللُّزُومُ لِجَمَاعَتِهِمْ». [1] . سوره قیامت، آیات22 و 23. [2]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص403. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1397/04/21