💠 عشق به اهل بیت (علیهم السلام) ▪️ حیف كلمه عشق كه مظلوم واقع شده است! بیگانه آمده این عشق آسمانی را به زمین آورد و این را جزء پَست ‌ترین كلمات كرد. مرحوم كلینی(رِضْوَانِ اللَّهِ تَعَالَی عَلَیه‏) در جلد دوم اصول كافی در بخش ایمان و كفر از وجود مبارك امام صادق(سَلامُ الله عَلَیه) نقل می ‌كند: «أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ»؛[1] فاضل‌ترین مردم كسی است كه به عبادت عشق بورزد، نه به عنوان كلفت و خود را مكلّف بداند! خود را به عنوان عاشق، می ‌دانید عشق بالاترین لحظه‌ای است كه انسان درباره مودّت و محبّت دارد. به ما گفتند باید محبّت به مرحله عشق برسد. ▪️ اینكه در قرآن فرمود: ﴿قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى﴾[2] اجر رسالت دوستی اهل ‌بیت است، كسی نیست كه اینها را بشناسد و دوست اینها نباشد. شما چه در بین مسلمان‌ ها و چه در بین غیر مسلمان ‌ها وقتی جریان حسین ‌بن ‌علی را تشریح می ‌كنید به حسین ‌بن‌ علی علاقه‌ مندند، وقتی جریان علی ‌بن ‌ابی‌طالب را تشریح می ‌كنید كه علی ‌بن ‌ابی‌ طالب برای وفای به نذر با فاطمه زهرا(سَلامُ الله عَلَیهِما) روزه می ‌گرفت، حسینین و اینها افطاری تأمین می ‌كنند و این آیه سوره مباركه «هل اتی» كه نازل می ‌شود: ﴿وَ یطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی‏ حُبِّهِ مِسْكیناً وَ یتیماً وَ أَسیراً﴾[3] [به آنها علاقه مندند]. بارها به عرضتان رسید، این [آیه] سه بخش دارد، فرمود حالا یا شب اول، دوم، سوم یا بار اول و دوم و سوم به هر حال یتیم آمد، بخشی از افطاریه را به او دادند، بار دوم مسكین آمد، بخشی از افطاریه را به او دادند، بار سوم اسیر آمد، ما در مدینه اسیر نداشتیم! اسیر در مدینه، یعنی كسی كه در جنگ بدر و امثال بدر آمدند اسلام را از بین ببرند، پیامبر را بكشند، مسلمان ‌ها را بكشند، ما هم كه دفاع می ‌كردیم، هم ما شهید می‌ دادیم هم آنها كشته، هم ما اسیر می‌ دادیم هم آنها، از ما هم اسیر می ‌گرفتند، ما هم اسیر می ‌گرفتیم، اینكه در مدینه اسیر بود، در مدینه ما مسلمانِ اسیر نداشتیم، این مشرک و بت‌ پرست بود، آمده بود پیغمبر را بكُشد؛ ولی اسیر شد، علی می‌ گوید مشرك در مملكت نباید گرسنه باشد، حالا معلوم شد كه ما این راه را نمی ‌رویم؟! معلوم شد كه عاشورا برای چیست؟! ▪️ مبادا ـ خدای ناكرده ـ كسی بگوید اسلام نمی ‌تواند كشور را اداره كند! ما اسلام را نپذیرفتیم و عمل نمی ‌كنیم! ﴿وَ یطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی‏ حُبِّهِ مِسْكیناً وَ یتیماً وَ أَسیراً﴾ ما چه داعیه داریم گرانی داشته باشیم؟ چه داعی داریم موش‌ صفت احتكار بكنیم، این علی است دیگر، بسیاری از افراد هم دوست این علی هستند، این دوستی مشكل را حل نمی ‌كند، در قرآن فرمود: ﴿قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى﴾ نفرمود: «الا المودة القربی» فرمود: ﴿إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى﴾، نه یعنی دوستی اهل‌ بیت اجر رسالت است این كلمه «فی القربی» مفعول واسطه برای مودّت نیست، این ظرف، ظرف لغو نیست «هر ظرف كه او حال و صفت یا خبر است»، به قول ادیبان «البته مدان لغو كه او مستقر است» این «فی القربی» متعلّق به مستقر است نه متعلق به «مودة»؛ یعنی «لا اسئلكم علیه اجرا الا المودة المستقرة فی القربی»، اگر مودّت مستقرّ در اهل ‌بیت شد، انسان به غیر علاقه ‌مند نیست. اگر ـ خدای ناكرده ـ ما این ﴿فِی الْقُرْبى﴾ را مفعول واسطه برای «مودة» بگیریم، همین در‌ می ‌آید؛ اما اگر محقّقانه بفهمیم چگونه قرآن را تفسیر كنیم، این ﴿فِی الْقُرْبى﴾ متعلّق به آن مستقر است یعنی «مودة» مستقر می‌ خواهند! مودت صد درصد می‌ خواهند! این راه را كسانی اداره كردند كه از هر چیزی گذشتند، «مَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى» داشتند؛ یعنی صد درصد این مودّت هم به صورت عشق در ‌می ‌آید؛ یعنی كاملاً مشتاق این دودمان ‌اند و عاشق این دودمان ‌اند و به غیر این دودمان نمی ‌اندیشند. [1]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏2، ص83. [2]. سوره شوری، آیه23. [3]. سوره انسان، آیه8. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 سخنرانی عمومی ـ محرم تاریخ: 1397/06/28

💠 احیای عاشورا ▪️ در تمام این عصرها سخن جهانی حسین ‌بن ‌علی(سلام الله علیهما) زنده است كه فرمود اگر حق عمل نمی ‌شود و از باطل پرهیز نمی ‌شود، در چنین فضایی كه گفتمان اثر ندارد، دعوت به سوی خدا با حكمت و موعظه حسنه سودمند نیست، جدال و مناظره أحسن سودمند نیست، گفتمان و مباحثه و كتابت و كتبیه بی اثر است چاره‌ ای جز قیام نیست و قیامی كه هرگونه ایثاری را به همراه داشته باشد. در جریان كربلا در حقیقت قیام حق علیه باطل است و هزینه دادن است و شهادت را به عنوان هزینه احیای حق پذیرفتن است، اسارت آمیخته با ذلت را پذیرفتن است، زیر بار ستم نرفتن است و مانند آن. بنابراین زنده نگاه داشتن عاشورا یعنی احیای همین كلمه حسین ‌بن ‌علی(سلام الله علیهما) كه فرمود: «لِیرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فی لِقاءِ اللَّهِ مُحِقّاً»؛[1] فرمود آن كس كه وطن او «لقاء الله» است او قیام كند تا حق را احیا كند و باطل را امحاء كند؛ فرمود شرطش آن است كه انسان شیدای «لقاء الله» باشد، كسی كه به طبیعت می ‌اندیشد هرگز مرغ باغ ملكوت فطرت نیست، او توانمند نیست كه علیه ستم به مبارزه برخیزد. ▪️ [حضرت] صریحاً اعلام كرد، در مدینه و در بین راه اعلام كرد فرمود: «وَ عَلَى الاِسْلامِ ألسَّلامُ إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الاُمَّةُ بِراع مِثْلَ یَزِیدَ»،[2] اسلام یعنی تسلیم شدن در برابر حق، یعنی توحید و عدل و نبوت، یعنی قرآن و عترت، یعنی عدل و آزادی و استقلال كه علیه هرگونه استعباد، هرگونه استبداد، هرگونه استثمار و استحمار و استعار مبارزه كردن، اگر انسان چنین مكتب رهایی بخش را در كام خطر ببیند چاره ‌ای جز مبارزه ندارد. فرمود تنها یزید مطرح نیست، نفرمود «علی الاسلام السلام اذ بنیت الامة براعٍ هو یزید»، فرمود: «إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الاُمَّةُ بِراع مِثْلَ یَزِیدَ»؛ در هر عصری كه یك حاكمی چون یزید باشد نهضت لازم است؛ یعنی در هر عصری نائبانی چون نائبان حسین ‌بن‌ علی می ‌توانستند قیام كنند، مثل اینكه امام راحل(رضوان الله علیه) قیام كرد، شهدای اسلام در طول تاریخ قیام كردند. ▪️ تذكره عاشورا به منزله یادآوری نام آوری است كه برای نهضت قیام كرده است، همان طوری كه در قرآن كریم ما را به یادآوری انبیا دعوت كردند، در عصر غیبت هم ذات مقدس پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) ما را به یادآوری مردان الهی كه علیه ستم به مبارزه برخاستند دعوت كردند. [1]. تحف العقول، ص245؛ مثیرالاحزان، ص44. [2]. مثیرالاحزان، ص25؛ اللهوف، ص24. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 فرازی از پیام به همایش بزرگداشت حضرت زینب(سلام الله علیها) تاریخ: 1384 #حدیث #عاشورا #نهج_البلاغه #سیره_امام_علی علیه السلام کانال #امام_علی علیه السلام @yaaliheydar http://eitaa.com/joinchat/3049848832C0bd97c4343

💠 روز بیست و یکم ماه #ربیع الاول 1441 🔹 دعای عصر غیبت #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی

💠 زمان شناس 🔹 روایتی را مرحوم کلینی و سایر محدّثان (رِضْوَانِ اللَّهِ تَعَالَی ‏عَلَیهِم) نقل کردند، گفتند: «الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیهِ اللَّوَابِس»؛[1]‏ کسی که زمان خود را بشناسد، امر بر او مشتبه نمی ‌شود. منظور از زمان، آن متزمّن است، وگرنه زمان‌ شناسی به معنای لیل و نهار و تاریخ، این سهمی ندارد. حوادث مهمی که در زمان رخ می ‌دهد به نام متزمّن، اگر کسی اینها را بشناسد، امر بر او مشتبه نمی ‌شود. این حدیث نورانی به ما می ‌گوید شما وقایع جهان را کاملاً باید رصد کنید، یک؛ حق و باطل اینها را باید بشناسید، دو؛ راه برون ‌رفت از باطل و گرایش به حق را هم بشناسید، سه؛ و عمل کنید، چهار. وگرنه زمان ‌شناسی صِرف اطلاع از آنچه که در خارج می ‌گذرد مشکل را حل نمی‌ کند. 🔹 مستحضر هستید که اصطلاح عکس نقیض و اینها گرچه یک اصطلاح منطقی است، ولی در روایات ما ائمه (عَلَیهِمُ السَّلام) برابر این عکس نقیض سخن می‌ گفتند. اگر کسی عالِم به زمان باشد حوادث بر او اشتباه نمی ‌شود، عکس نقیضش این است که «الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیهِ اللَّوَابِس»، «کل من هجمت علیه اللوابس فلیس بعالم»، آن که بگوید من اشتباه کردم، نمی ‌دانستم، باخبر نبودم و من از عاقبت این شخص خبر نداشتم، معلوم می ‌شود که اصلاً عالِم نیست! «الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیهِ اللَّوَابِس»، «کل من هجمت علیه اللوابس فلیس بعالِم» این کسی که بعد از چند سال بگوید ما که نمی ‌شناختیم، ما که نمی ‌شناسیم، این باید جوابگو باشد؛ لذا این روایت به ما می ‌گوید، عمیق باشید و متزمّن ‌ها را خوب بشناسید تا از زمانه عقب نمانید. [1]. الکافی (ط ـ الإسلامیة، ج1، ص27؛ تحف العقول، ص356؛ الوافی، ج‏1، ص118. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 سخنرانی در جمع دانشجویان تاریخ: 1396/09/26

💠 سیمای مؤمن در قیامت 🔹 یکی از مسائل مهمی که در قیامت مطرح است این است که بعضی ‌ها با چهره شفاف و روشن می ‌آیند و بعضی ‌ها هم با چهره سیاه و تاریک. وقتی گفته می ‌شود چهره، منظور صورت نیست؛ گاهی از تمام هویت انسان به صورت یاد می‌ کنند، می‌ گویند ﴿وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ ٭ إِلی‏ رَبِّها ناظِرَةٌ﴾،[1] این «وجوه» نه یعنی صورت. گاهی از تمام هویت انسان با سَر یاد می ‌کنند، می‌ گویند سرشماری کردند. گاهی از تمام هویت انسان به گردن یاد می ‌کنند می‌ گویند «عتق رقبه» کردند. گاهی از تمام هویت انسان به چشم یاد می‌ کنند، می‌ گویند اینها جزء «عیون» جامعه هستند. این «وجه» به معنای صورت نیست، آن چشم به معنای این حدقه خاص نیست، آن سر در سرشماری به این بخش خاص بدن نیست، چه اینکه «رقبه» در «عتق رقبه» گردن نیست. وقتی فرمود: ﴿وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ ٭ إِلی‏ رَبِّها ناظِرَةٌ﴾، برخی ‌ها هستند که صدر و ساقه هویت آنها خوشحال است، هیچ رنجی در جریان بدن و هویت آنها نیست. 🔹 امام صادق (سلام الله علیه از وجود مبارک پیامبر(علیه و علی آله آلاف التّحیة و الثّناء) نقل کرد، فرمود: «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً سَمِعَ مَقَالَتِی فَوَعَاهَا وَ بَلَّغَهَا مَنْ لَمْ یبْلُغْهُ‏»؛[2] فرمود: هر کسی این سه عنصر محوری را حفظ کند، ـ إن ‌شاء الله ـ در قیامت با یک چهره، یعنی با تمام قامت بشّاش و شاداب و خوشحال محشور می‌ شود. «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً»، این نشان می ‌دهد که آنچه در قرآن آمده: ﴿وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ﴾، منظور صورت نیست، بلکه منظور تمام هویت است؛ زیرا وجود مبارک حضرت در منا نفرمود: «نضّر الله وجه من کذا و کذا»؛ فرمود: «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً»، آن مخاطب بفهم که قدر حرف را می ‌داند، حرف ‌فهم است، یک؛ در ضابطه فکرش تحلیل می ‌کند، دو؛ عمل می ‌کند، سه؛ به جامعه منتقل می ‌کند، چهار. فرمود: یک چنین مخاطبی در قیامت بشّاش می ‌آید؛ این دعای پیغمبر است: «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً سَمِعَ مَقَالَتِی فَوَعَاهَا وَ بَلَّغَهَا مَنْ لَمْ یبْلُغْهُ». 🔹 فرمود اگر کسی این سخنان را گوش بدهد و این را در ظرف دل جاسازی کند، آن قدر بفهمد که بتواند سخن بگوید یا بنویسد یا با بنان، یا با بیان، وقت را تلف نکند، آن عُرضه را داشته باشد که حرف فهمیده را به جامعه منتقل کند: «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً» که این سه کار را بکند. آن انسانی را که این حرف ‌ها را بشنود و در ذهنش عقلش جا بدهد و به دیگران منتقل کند، در قیامت بشّاش می‌ آید. آن امر سه امر چیست؟ «إِخْلَاصُ الْعَمَلِ لِلَّهِ وَ النَّصِیحَةُ لِأَئِمَّةِ الْمُسْلِمِینَ وَ اللُّزُومُ لِجَمَاعَتِهِمْ». [1] . سوره قیامت، آیات22 و 23. [2]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص403. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1397/04/21

💠 خطرات بی ‌غیرتی 🔹 خطرات بی ‌غیرتی چیست؟ از وجود مبارك امام صادق (صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَیه) رسید كه «النَّظْرَةُ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِیس‏»،[1] نگاه به نامحرم، تیری از تیرهای شیطان است، شیطان كه در كمین و كمان و كمند انسان است، تیرانداز ماهری است. انسان اگر به نامحرم نگاه كرد، یك تیر مسمومی را تحمّل كرد و تیر شیطان به بدن او اصابت كرده است، مگر انسان تحمّل چند تیر را دارد، آن هم تیر سمّی كه از شصت شیطان رها شود؛ «النَّظْرَةُ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِیس‏»، شیطان تیرهای فراوانی دارد. اگر بیان نورانی این ذوات قدسی است، فرمود خودتان را با تیر شیطان مسموم نكنید و اگر كسی در قبال این تیراندازی شیطان كه در كمین بود، سپری در دست داشت و خود را از این تیر و تیراندازی مصون نگه داشت، بهترین پاداشی كه خدا در دنیا به او می ‌دهد، همان بیان نورانی امام صادق (عَلَیهِ السَّلام) است كه اگر كسی نگاهی به نامحرم نینداخت؛ «لِلَّهِ لَا لِغَیرِهِ»، خدای سبحان «أَعْقَبَهُ اللَّهُ إِیمَاناً یجِدُ طَعْمَه‏»،[2] خدای سبحان به او ایمانی می ‌دهد كه مزه آن ایمان را این جوان می ‌چشد. 🔹 مستحضر هستید كه ایمان برای بسیاری از ما در حدّ تكلیف است؛ یعنی ما فلان عمل واجب را انجام می‌ دهیم و فلان عمل حرام را ـ إِن شَاءَ اللَّه ‏ـ ترك می ‌كنیم؛ اما از نماز لذت ببریم، از روزه گرفتن لذت ببریم، از اعتكاف و حج عمره لذت ببریم، از ادای وجوه شرعی لذت ببریم، این نصیب هر كسی نیست. فرمود اگر كسی چشمش به نامحرم نیفتاد و او برای رضای خدا چشمش را پوشاند، نه برای ریا یا سُمعه یا علل و عوامل دیگر، فقط برای رضای خدا به نامحرم نگاه نكرد، خداوند به او ایمانی عطا می ‌كند كه مزه آن ایمان را این شخص می ‌چشد؛ «أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیه‏»[3] و مانند آن؛ «إِیمَاناً یجِدُ طَعْمَه‏» مزه نماز را، مزه گفتگو با خدای سبحان را می ‌چشد. بنابراین تزكیه، بهترین راهش، غیرت‌ مداری است. [1]. من لا یحضره الفقیه، ج‏4، ص18. [2]. دعائم الإسلام، ج‏2، ص202. [3]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏2، ص96. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 پیام به همایش حجاب و عفاف تاریخ: 1391/06/18