علقمه موج شد، عكسِ قمرش ریخت به هم  دستش افتاد زمین، بال و پرش ریخت به هم  تا كه از گیسویِ او لختۀ خون ریخت به مشك  گیـسویِ دختـركِ منتـظرش، ریخت به هم  تیـر را با سـرِ زانـوش كشیـد از چشـمش  حیف از آن چشم، كه مژگانِ ترش ریخت به هم  خواهرش خورد زمین، مادرِ اصغر غش كرد  او كه افتاد زمیـن، دور و برش ریخت به هم  قبـل از آنیـكه بـرادر بـرسـد بـالیـنش  پـدرش از نجف آمـد، پدرش ریخت به هم  به سـرش بـود بیـاید به سـرش ام بنـین  عوضش فاطمه آمـد به سرش ریخت به هم  كِتـف ها را كـه تكان داد، حسیـن افتـاد و  دست بگذاشت به رویِ كمـرش، ریخت به هم  خواست تـا خیمه رساند، بغـلش كـرد، ولی  مـادرش گفت به خیـمه نبرش، ریخت به هم  نـه فقط ضـرب عمـود آمـد و ابـرو وا شد  خورد بر فرقِ سرش، پشتِ سرش ریخت به هم  تیـر بود و تبـر و دِشـنه، ولـی مـادر دید  نیزه از سینه كه ردّ شد، جگرش ریخت به هم  بـه سـرِ نیـزه ز پهـلو سرش آویـزان بود  آه بـا سنگ زدنـد و گـذرش ریخت به هم  (حسن لطفی)  #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872