✅درنگی بر هنر و آثار هنری حسین طاهری مداح جوان در نشست تخصصی تحلل هنری-اجتماعی عزاداری «آهات» 📍مرکز تخصصی احیاء امر با همکاری گروه فرهنگ و هنر دانشکده معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات ⏰اسفند 1400 🖌حسین مهدیزاده 2️⃣ از 2️⃣ 6️⃣حسین طاهری در صفحه شخصی اش، عکسی با پدرش را به عنوان پروفایل قرار داده که نشان از ارتباط بین نسلی خوبی است. او در این صفحه مکرر در یک موضوع واحد، یک کار از پدرش و یک کار از خودش قرار می دهد. این کار نحوه امتدادی که حسین اقا از پدرشان تصور دارند را قابل مطالعه تر می کند. نمونه هایی مثل موسیقی و محتوای ترانه اربعینی، ترانه خداحافظی از ماه محرم و صفر، فراق از کربلا در ابتدای ایام کرونا و... در صفحه حسین طاهری کاملا با تطبیق بر اثر تولید شده توسط پدر آمده است. 7️⃣ پیشران موسیقی و ترانه امروز ایران، حرمانی مبهم از عشقی مبهم است که به طرز عجیبی در موسیقی بسیار طرب انگیز خود را نمایش می دهد. گاهی در ترانه های امروز فارسی می بینیم که سخن از معشوقی است که عاشق را رها کرده، اما موسیقی شدیدا طرب انگیز است. یا در شعر به معشوق شدیدا احساس تعلق ابراز می شود اما در پایان شعر مثلا به معشوق گفته می شود که «هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم...» یعنی تو برای دست یافتنی نیستی و لذا از او دل می کند و به او نهیب می زند و معشوق را دور می اندازد: «هشدار که آرامش ما را نخراشی...» حسین طاهری از این دست حرمان های مبهم و خودخواهانه که به عشق نگاه ابزاری دارد را در محتوای شعرهایش نمی آورد. البته مداحان هم‌نسل شما از این جور آثار متعدد دارند اما شاید او بخاطر تربیت مشخص خانوادگی اش، با چنین محتوایی اثر تولید نمی کند. 8️⃣ اما دو نکته و پیشنهاد! اول اینکه یکی از ماموریت های هیات، روایت درست تاریخ مجاهده اولیاء خدا در مسیری است که قرار است با سختی و مظلومیت پیش برود اما جهان را به عصر ظهور برساند. این نگاه نیاز به روایتگری و تصویر سازی دارد. هم بخش منبر و هم بخش مداحی، باید دوباره به محتواهای تصویری و قالب های شعر و موسیقی و اجرا و قطعات تصویرساز و روایتگر اقبال مجدد کنند. البته واضح است که نمی شود عجله کرد و باید با کمک علم و عقل انتقادی، تجربه های قدیم و جدید را با هم تلفیق کرد و همان روش «خلق مقلدانه» تدریجی را در پیش گرفت. نباید جسارت به معنای عجله باشد اما از ترس هم نباید متوقف شد. نکته دوم اینکه فرم و موسیقی مداح سه کلان الگو را با هم باید بلد و به سبکی رسیده باشد: «توسل»، «عزاداری» و «مناجات». به گمان من خاندان طاهری در فرم مناجات ضعیف است. الگوی مناجات هم علمایی هستند که از قدیم مناجات می خواندند و مداحان اساسا در این موضوع قوی نیستند. میدانم که این ادعای بزرگ و عجیبی است اما با همه شهرتی که مداحان تهران در مناجات خوانی دارند، اما علما در این موضوع الگوهای بهتری هستند. از کسانی مثل مرحوم ایت الله لاله زاری در مسجد لاله زار در دهه 30 شمسی که یک نوار من از کمیل خواندن ایشان دیده ام تا جوشن کبیرخواندن آقای پناهیان در دهه هفتاد و هشتاد در قم تا ابوحمزه خواندن آیت الله میرباقری در همین سالها و... حسین طارهی در توسل نیز امضای خاصی ندارد و یا سبکی که برگزیده است به اندازه سبک عزاداری او پیشرو نیست. اگرچه نمی خواهم بگویم که ضعیف است اما الگو هم محسوب نمی شود و این برای استعدادی مثل او حیف است. @social_theory