سه سطح از فرایند خود کنترلی در سازمان ها وجود دارد: کنترل خود در کوتاه مدت، کنترل خود در بلند مدت ، و کنترل خارجی. 1⃣سطح کنترل خود در کوتاه مدت رفتار خاص روزمره در کانون مدل قرار دارند. 🔸این گونه رفتارهای کوتاه مدت، در واقع گویای رفتارهای اختیاری و عادی فرد هستند که در دل محدودیت‌های سازمانی و نیز محدودیت‌های محیطی صورت می‌پذیرند. هر فعل و رفتار که از فرد در این سطح انجام می‌شود، ابتدا چنین به نظر می‌رسد که کاملاً تحت کنترل خود او می‌باشد. 🔹کنترل و نظارت و بخصوص خودکنترلی از جمله انواعی است که تاثیرات فرهنگی در آن نقشی اساسی دارد. 🔸ارزش‌ها، باورها، درک و استنباط و شیوه‌های تفکر و اندیشیدن، مفروضات و نگرش‌های افراد نسبت به خود و دیگران، عوامل مهم فرهنگی‌اند که زمینه‌ساز تصمیم فرد در کنترل خود می‌باشند. 🔹به عبارت دیگر, تمرکز برکنترل درونی و رسیدن به کنترلی کارآمد و اثربخش مستلزم کارآمدی و اثربخشی فرهنگ حاکم بر نظارت است. 🔸فرهنگ کارآمد نظارت، یعنی این‌که نظارت باید به گونه‌ای صورت گیرد که مبتنی بر ارزش‌ها و باورهای فرهنگ عمومی جامعه باشد و فرهنگ اثربخش نظارت, یعنی این‌که اهداف نظارت به گونه‌ای انتخاب شده باشند که با اهداف و ارزش‌های اجتماعی متناسب و در نهایت اهداف فرد و سازمان همسو باشند. #مهارتهای_مدیریتی ❇️سبک مدیریت مرجع آموزش و گفتمان سازی الگوی مدیریت اسلامی-ایرانی @sabkemodiriat