🔹 حرکت انسان به سوی سعادت که در مسیر الهی دنبال می‌شود، حقیقتی است که در توسعه "من انسانی" محقق می‌شود و یک و کاروانی است. لذا این امر، یعنی سعادت انسان، با فاصله گرفتن از منیت‌ها و تنگناهای وجودی حاصل می‌شود. 🔹 این مسیر الهی یک سیر و حرکت است. یک حرکت، آن‌هم نه فردی. بلکه بصورت جمعی و . باید رفت و حرکت کرد. انبیا نیز همواره چنین کرده‌اند. ایشان نمی‌خواستند فقط خودشان حرکت کنند، که اگر چنین بود نمی‌بایست برای هدایت و دستگیری می‌آمدند. ایشان همواره دیگران را نیز با خود همراه کرده و حرکتی جمعی شکل داده‌اند. 🔹 از این رو، همه دستورات دین، روح جمعی و حرکت کاروانی دارند. با این نگاه، سلوک دینی و انسانی با حرکت جمعی و کاروانی محقق می‌شود. پس آنچه اصل است، حرکت کاروانی و سلوک تشکیلاتی است. 👈 برگرفته از بیانات 📎 @solooktashkilati