امام علی (ع): قال في سحرة اليوم الذي ضرب فيه مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ، فَسَنَحَ لِي رَسُولُ الله. فَقُلْتُ يَا رَسُولَ الله: مَا ذَا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ الْأَوَدِ وَ اللَّدَدِ. فَقَالَ: ادْعُ عَلَيْهِمْ. فَقُلْتُ: أَبْدَلَنِي اللَّهُ بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدَلَهُمْ بِي شَرّاً لَهُمْ مِنِّي. در سپیده‌دم روزی که ضربت خورد، فرمود: نشسته بودم خواب چشم مرا ربود. رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) بر من نمودار شد. عرض كردم: يا رسول الله چه كجي‌ها و ناروائي‌ها و دشمني‌ها كه از امّت تو ديدم. فرمود: به آنان نفرين كن. پس گفتم: خدا به‌جای اين‌ها، مردمى بهتر به‌من بدهد و به‌جای من اميرى بدتر بر آن‌ها چیره گرداند. .................... جمله گرامى «نشسته بودم خواب چشم مرا ربود. رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله بر من نمودار شد»، همان «توجّه عرفانى» به اصطلاح ارباب سير و سلوك است كه باب رحمت به ماوراى طبيعت، و دستور سنوح تمثّلات نوری است. فافهم. #علامه_حسن‌زاده_آملی (هزار و يك كلمه، ج‏۳، ص۳۱۹) #توجه_عرفانی #روایات @sooyesama