♦️شورش‌های شهراشوب: بحران تعبیر و تدبیر، و استغنا از علوم انسانی** 🔻آدم‌ها شورش می‌کنند، خصوصاً در جوامع پیچیده‌ی شهری در دوران مدرن، بالاخص در جوامع دست‌خوش دگرگونی‌های ژرف مادی (دولت‌‌ـ‌‌ملت‌سازی مدرن) و ساخت‌یابی‌های جدید معنایی (در مواجهه با علم جدید و عالم مدرن)، مثل جامعه‌ی ایران. چرخ آسیای ایران در یک‌صدو‌سی سال اخیر تقریباً هیچ‌گاه بیش از ده، بیست سال پیاپی قراری به‌سامان نیافته است و میانگین، کم‌تر از هر دهه یک‌ بار به خیزش خیزآب‌های چالش و دگرگونی تن سپرده است: ادامه مقاله👇 https://bit.ly/338VKmo 🔻پی نوشت: تحلیل مفصل فوق از استادم مربوط به اتفاقات دیماه 96 است گرچه با نگاهی جدید به مسائل این گونه نگریسته اما با بخش های زیادی از آن مخالفم. به نظرم تحلیل، براساس تضعیف جنبه های استعاری گفتمان مسلط که در طول چهل سال گذشته و خصوصا در دولت تدبیر با وعده های پوشالی اتفاق افتاده و همچنین جولان دادن دال های شناوری نظیر "گفتمان های بدیلِ" لیبرال، سنت گرایان سلفی، آنارشیست هایِ محصول بی قراری هایِ طبقاتی، سلطنت طلبان و... در چارچوب روشی لاکلا و موف برای تبیین اینگونه حوادث و "از جا شدگی ها"، موثرتر و دقیق تر است که البته با کمک و تحریک قدرت های خارجی نیز همراه گشته است.... این زنگ خطرها گرچه مصائب فراوان و دلهره های به جایی برای مسئولان به بار می آورد اما به مثابه سوپاپ اطمینانی برای نظام سیاسی است که تعامل مطلوبی با جهان زیست نداشته و باید در مواجه با آن تجدید نظر کند... @Sorayya_ir