شعر کامل در مرثیه حضرت علیه‌السلام که مرحوم رضوان‌الله‌علیه به خاطر سرودن آن به ایرج میرزا غبطه خوردند: رسم است هرکه داغ جوان دید، دوستان رأفت برند حالت آن داغ دیده را یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا وان یک ز چهره پاک کند اشکِ دیده را آن دیگری بر او بِفشانَد گلاب و شهد تا تقویت کند دل محنت چَشیده را یک جمع دعوتش به گُل و بوستان کنند تا بر کنندش از دل خار خلیده را جمع دگر برای تسلّای او دهند شرح سیاه‌کاری چرخ خمیده را القصّه هر کسی به طریقی ز روی مهر تسکین دهد مصیبت بر وی رسیده را آیا که داد تسلیت خاطر حسین؟ چون دید نعشِ اکبرِ در خون تپیده را آیا که غمگساری و اَندُه بَری نمود لیلای داغ دیده‌ی زحمت کشیده را بعد از پسر دلِ پدر آماج تیر شد آتش زدند لانه‌ی مرغ پریده را 🆔 @ss_alavi_ir