یادداشت ۴۰۰ کلمه‌ای شماره ۲ ۱۴۰۲/۱/۱۸ پروسه‌ای به نام توسعه: آل‌ور یا آلگور حرف اصلی ما در یادداشت اول این بود که توسعه امری درونی است و در ذات نگاه ما به بحث توسعه با عینک قومی، نوعی تضاد و پارادوکس نهفته است! @barsakht اما آیا می‌توان برای این روند یک مثال نقض تاریخی یافت؟ پاسخ مثبت است. ایرانیان از زمانههای تاریخی متفاوت برای تشریح برخی ساختارها و مناسبات اجتماعی خود دست به ابداع مفاهیم متنوعی زده‌اند. یکی از این مفاهیم «واره» بوده است. نوعی سیستم و تعاونی سنتی کهن که زنان هر روستا با مبادله کالاهای اضافه بر نیاز خود مانند شیر حیوانات، علاوه بر تامین نیازهای اقتصادی متفاوت، روابط اجتماعی بین خانواده‌های روستا را نیز تحکیم می‌بخشیدند. متاسفانه با گذشت زمان، با بزرگ شدن شهرها و ساختارهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، به مرور عملکرد سیستم‌های سنتی نیز قابلیت دوام و استحکام‌بخشی خود را از دست داد و شئونات مدرنیته، بدترین ضربه را بر اینگونه ساحت‌ها وارد کرد. در استان آذربایجان‌غربی و شهرستان نقده نیز مفاهیمی از این سنخ بوده‌اند که روابط بین اقوام کرد و ترک را از نظر معنایی سازماندهی می‌‌کردند. مفهوم « آل ور» نیز یکی از همان مفاهیم است. البته برخی‌ها معتقدند که ریشه این مفهوم به «آلگور» بر میگردد که نشانگر تبادلات اقتصادی مردمان و اقوام مختلف ساکن در منطقه بوده است. امروزه غایت ما بازسازی این مفهوم اقتصادی در ساحت سیاسی است. مبنای مبادلات اقتصادی در بین اقوام شهرستان نقده از نظر تاریخی بر اساس اعتماد متقابل بوده و تا امروز نیز همین قاعده در بازارهای محلی شهرستان پا برجاست. مبادلات فرهنگی و اجتماعی نیز همین روال را داشته‌اند. تقریبا از مجلس پنجم به بعد بدلیل تلاش نخبگان سیاسی مقطعی برای پیروزی در انتخابات، ساحت سیاسی این روابط به شدت اتمیزه و قومیت زده شد. از آن سال تا کنون سنتی در جامعه کوچک ما مبنی بر «جبهه‌گیری نامتعارف قومی منفعت طلبانه» بنا نهاده شد که حاصل آن تعمیق شکاف بین قومی در غایت خود بوده است. این روند موجب شده که در هر انتخابات مجلس، ما یک قدم از توسعه به عقب‌تر رانده شویم. روندی که بروز و ظهور آن فصلی و هر چهارسال یکبار است اما حواشی و تبعات آن تا مدت‌های مدیدی بر افکار عمومی و بازار و اقتصاد ما تاثیر منفی می‌گذارد. جمع‌بندی: غایت نظر ما این است که می‌شود در عین حفظ ساختارهای قومی و احترام به فرهنگ‌ها و ارزش‌های یکدیگر و با دوری از افراط و تفریط، روندی را برای توسعه و پیشرفت منطقه طراحی کرد که کاملا بومی، فرهنگی، سودآور و فراقومی باشد. در آینده از سازو کارهای طراحی این روند صحبت خواهم کرد. نکته: نظر به محدودیت برخی پیام‌رسان‌ها مانند اینستاگرام و رعایت حوصله خوانندگان، سعی می‌کنم که از این پس یادداشت‌ها را تقریبا در 400 کلمه خلاصه کنم. @barsakht